بیشتر کانسارها حاوی مگنتیت و/یا هماتیت فراوان در توده های انبوه مرتبط با برشها و تغییر سدیم (آلبیتیک) در مقیاس منطقه ای هستند. یک رابطه زمانی، اما نه مکانی نزدیک، با انواع ترکیبهای نفوذی از مافیک به فلسیک و از قلیایی به نیمه قلیایی و کالک آلکالاین وجود دارد.
آب (H2O) دارای چندین منبع است: ماگما (آب ماگمایی)، حوضه های رسوبی (آب حوضه ای و یا ذاتی)، آب دریا، واکنش دگرگونی پیشرونده (آب دگرگونی) و بارش (آب جوی). محلولها منابع بسیاری دارند، از جمله انتشار ماگمایی، تعامل با سنگهای دیواره، و آب دریا یا معادل تبخیری آن. سیالات هیدروترمال ماگمایی به طور عمده از H2O با مقادیر متغیر NaCl و KCl و همچنین SO2 ، CO2، H2S و سایر ترکیبات کمیاب از جمله HCl و فلزات تشکیل شده است.
رده بندی ژنتیکی کانسارها برپایه فرآیندهای ژنتیکی استنباط شده در اواخر دهه 1800 و اوایل دهه 1900 در اروپا رایج بود. با شناسایی گسترده تر انواع کانسار، رده بندی جامع تر شد. تأثیرگذارترینشان توسط لیندگرن (1933) مطرح شد، که تا حد زیادی بر اساس مشاهدات ادراکی وی، چه در زمین و چه در آزمایشگاه بود.
کانسارها زیرمجموعه مهمی از اصطلاح گسترده تر "کانسارهای معدنی" هستند که تمرکزهای طبیعی عناصر یا مواد معدنی را در برمی گیرد. فلزات و مواد معدنی با فرآیندهای زیادی به طیف گسترده ای از کانسارها متمرکز می شوند که در چهار محیط اصلی زمین شناسی، ارتوماگمایی، هیدروترمال، رسوبی و هوازدگی تشکیل می شوند.
زمین در منظومه شمسی ما بی نظیر است: این تنها سیاره خاکی با مقدار زیادی آب و یک ماه نسبتاً بزرگ است که محور زمین را تثبیت می کند. هر دو برای رشد حیات برای زمین ضروری بودند. سیاره‌شناسان در دانشگاه مونستر (آلمان) اکنون توانستند برای اولین بار نشان دهند که با تشکیل ماه در حدود 4/4 میلیارد سال پیش، آب, واد زمین شد.