تنها کانسنگ کروم، فلز مورد استفاده در ساخت فولاد ضد زنگ، نیکروم و آبکاری کروم می باشد.
کرومیت یک کانی اکسیدی متشکل از کروم، آهن و اکسیژن با فرمول شیمیایی FeCr2O4 می باشد. کرومیت در سنگهای آذرین بازیک و فوق بازیک و در سنگهای دگرگونی و رسوبی که از سنگهای حاوی کروم دگرسان شده توسط حرارت یا هوازدگی، تشکیل شده اند، وجود دارد.
در سال 2005 اتحادیه شیمی محض و کاربردی تصمیم به استفاده از واژه تنگستن به جای ولفرام (Wilfram) گرفت، اما "W" نماد شیمیایی این عنصر باقی مانده است.
مانند آهن، منگنز نیز در میان عناصر اصلی قرار دارد اما تنها به میزان 0/1 وزنی با نسبت کم منگنز به آهن حدود 0/017 در پوسته زمین حضور دارد. میزان منگنز در آبهای دریا به طور عادی کمتر از 0/4 پی پی بی، و در آبهای دریایی euxinic ، حدود 200 تا 370 پی پی بی می باشد.
منگنز با توجه به ویژگیهای تثبیت سولفور، اکسیدزدایی و آلیاژی برای تولید آهن و فولاد ضروری می باشند. منگنز بیشتر در صنایع آهن و فولاد استفاده می شود و به عنوان یک ماده معدنی مهم فلزی می تواند نقشی کلیدی در اقتصاد ملی داشته باشد.
لیتیوم در مقادیر کم در سرتاسر پوسته زمین و آب دریا وجود دارد، اما توسط معدنکاری ذخایر معدنی سنگهای سخت یا از استخراج نمکهای لیتیوم در جاهاییکه دارای تمرکز بالایی می باشند مانند شورابه ها استخراج می شود.
مطابق نقشه وسط، استرالیا و شیلی تامین کنندههای اصلی فعلی لیتیوم می باشند. ذخایر لیتیوم مختصری گسترده تر از کبالت می باشد، بزرگترینها در شیلی، چین و استرالیا وجود دارند.