حوزه‌های کنترل آنتیموان

آنتیموان یک کانی حیاتی است، حیاتی برای کاربردهای نظامی و مهمات، و همچنین در باتری‌ها و نیمه‌رساناها، با این حال، عرضه جهانی آن عمدتاً توسط چین و روسیه کنترل می‌شود.

در دنیای امروز که از نظر ژئوپلیتیکی پرالتهاب است، دسترسی به آنتیموان به همان اندازه که یک مسئله صنعتی است، یک مسئله امنیت ملی نیز محسوب می‌شود. این اینفوگرافیک نشان می‌دهد که چگونه تولید معدنی آنتیموان میان حوزه‌های نوظهور کنترل ژئوپلیتیکی تقسیم شده است، و آسیب‌پذیری غرب و نیاز فوری به تنوع بخشیدن به زنجیره‌های تأمین فراتر از چین را برجسته می‌کند.

این اینفوگرافیک با عنوان "تولید معدنی آنتیموان: حوزه‌های کنترل" به وضوح وابستگی جهانی به چین و روسیه را در تأمین این کانی حیاتی نشان می‌دهد. داده‌های ارائه شده برای سال ۲۰۲۳ به شرح زیر است:

حوزه چینی(Chinese Sphere): این حوزه با ۵۹.۹ درصد از کل تولید جهانی، بزرگترین سهم را در اختیار دارد. این موضوع نشان‌دهنده تسلط بلامنازع چین بر بازار آنتیموان است. چین، ایران، پاکستان، لائوس و ویتنام در این حوزه قرار دارند.

حوزه روسی(Russian Sphere): روسیه با ۲۸.۳ درصد، دومین تولیدکننده بزرگ آنتیموان در جهان است و سهم قابل توجهی از عرضه جهانی را به خود اختصاص داده است. این حوزه شامل روسیه، قزاقستان، قرقیزستان و تاجیکستان می باشد.

حوزه آمریکایی(American Sphere): سهم این حوزه تنها ۶.۸ درصد است که شامل کشورهایی مانند بولیوی، ایالات متحده، گواتمالا و مکزیک می‌باشد. این رقم نشان‌دهنده آسیب‌پذیری قابل توجه غرب در تأمین این ماده حیاتی است.

حوزه ائتلاف داوطلبان (Coalition of the Willing): شامل استرالیا است. ۳.۵  درصد ار تولید متعلق به این حوزه می باشد.

حوزه خارج از ائتلافها(Undrafted): ۱.۵ درصد از تولید نیز در حوزه‌هایی قرار دارد که تحت کنترل هیچ یک از بلوک‌های اصلی نیستند. ترکیه در این حوزه قرار دارد.

جدول تولید معدنی آنتیموان ۲۰۲۳ جزئیات بیشتری را ارائه می‌دهد:

این داده‌ها به وضوح نشان می‌دهند که حوزه های چین و روسیه مجموعاً حدود ۸۸.۲ درصد (۵۹.۹% + ۲۸.۳%) از تولید جهانی آنتیموان را در اختیار دارند. این تمرکز شدید تولید در دو حوزه، که روابط ژئوپلیتیکی پیچیده‌ای با غرب دارند، یک ریسک بزرگ برای امنیت عرضه جهانی محسوب می‌شود. وابستگی غرب به این دو منبع، به ویژه در شرایط تنش‌های ژئوپلیتیکی، می‌تواند به چالش‌های جدی در صنایع دفاعی، فناوری‌های پیشرفته (مانند باتری‌ها و نیمه‌رساناها) و سایر کاربردهای حیاتی آنتیموان منجر شود. نیاز به تنوع‌بخشی به زنجیره‌های تأمین و سرمایه‌گذاری در اکتشاف و تولید آنتیموان در مناطق دیگر، از جمله کشورهای حوزه غربی، یک ضرورت استراتژیک است.

تحلیل و جمع‌بندی

تحلیل کمّی

روندهای قیمتی: با توجه به تمرکز بالای تولید در حوزه های چین و روسیه، قیمت آنتیموان به شدت تحت تأثیر سیاست‌های صادراتی این کشورها، تقاضای جهانی (به ویژه از سوی صنایع باتری، نیمه‌رسانا و دفاعی) و رویدادهای ژئوپلیتیکی قرار دارد. در سال‌های اخیر، نوسانات قیمتی قابل توجهی مشاهده شده است. به عنوان مثال، در اوایل سال ۲۰۲۲، قیمت آنتیموان به دلیل نگرانی‌های مربوط به عرضه و افزایش تقاضا در صنایع خاص، به بالاترین سطح خود در یک دهه اخیر رسید و از ۱۶,۰۰۰ دلار به ازای هر تن فراتر رفت. در جولای ۲۰۲۵، قیمت آنتیموان در بازار آزاد حدود ۱۲,۵۰۰ تا ۱۳,۵۰۰ دلار به ازای هر تن گزارش شده است، که نشان‌دهنده ثبات نسبی پس از نوسانات شدید قبلی است، اما همچنان تحت تأثیر عوامل ژئوپلیتیکی قرار دارد.

عرضه و تقاضا

عرضه: همانطور که اینفوگرافیک نشان می‌دهد، چین (۶۲,۳۰۰ تن در ۲۰۲۳) و روسیه (۱۳,۰۰۰ تن در ۲۰۲۳) بازیگران اصلی عرضه هستند. تاجیکستان (۱۷,۰۰۰ تن) نیز سهم قابل توجهی دارد. مجموع تولید جهانی در سال ۲۰۲۳ حدود ۱۰۶,۲۱۹ تن برآورد می‌شود. هرگونه اختلال در تولید یا صادرات از این کشورها می‌تواند به سرعت منجر به کمبود عرضه جهانی شود.

تقاضا: تقاضا برای آنتیموان از بخش‌های مختلفی نشأت می‌گیرد:

کاربردهای نظامی و مهمات: این بخش به دلیل اهمیت استراتژیک، تقاضای ثابتی دارد و هرگونه افزایش تنش‌های جهانی می‌تواند آن را تشدید کند.

باتری‌ها: آنتیموان در تولید باتری‌های سرب-اسید (به عنوان آلیاژکننده) و همچنین در باتری‌های جریان (flow batteries) برای ذخیره‌سازی انرژی کاربرد دارد. رشد بخش انرژی‌های تجدیدپذیر و خودروهای الکتریکی، تقاضا در این حوزه را افزایش می‌دهد.

نیمه‌رساناها: در تولید برخی نیمه‌رساناها و مواد افزودنی برای بهبود خواص الکترونیکی استفاده می‌شود.

بازدارنده‌های شعله(Flame Retardants): آنتیموان تری‌اکسید به عنوان یک هم‌افزا در بازدارنده‌های شعله برای پلاستیک‌ها، منسوجات و سایر مواد استفاده می‌شود.

سرامیک و شیشه: در تولید برخی سرامیک‌ها و شیشه‌های خاص کاربرد دارد.

پیش‌بینی‌های کوتاه‌مدت و میان‌مدت: در کوتاه‌مدت (12-6 ماه آینده)، قیمت آنتیموان احتمالاً تحت تأثیر تنش‌های ژئوپلیتیکی بین غرب و بلوک شرق (چین و روسیه) باقی خواهد ماند. هرگونه تشدید تحریم‌ها یا محدودیت‌های صادراتی می‌تواند قیمت‌ها را به شدت افزایش دهد.

در میان‌مدت (36-12ماه آینده)، با توجه به افزایش تقاضا در بخش‌های باتری و انرژی‌های تجدیدپذیر، و همچنین تلاش‌های غرب برای تنوع‌بخشی به منابع، انتظار می‌رود سرمایه‌گذاری در پروژه‌های جدید اکتشاف و تولید آنتیموان افزایش یابد. با این حال، زمان‌بر بودن توسعه معادن جدید به این معناست که عرضه در کوتاه‌مدت و میان‌مدت همچنان محدود خواهد بود.

تحلیل کیفی و ژئوپلیتیک

عوامل ژئوپلیتیکی و امنیت ملی: همانطور که گزارش اشاره می‌کند، کنترل چین و روسیه بر عرضه آنتیموان، آن را به یک مسئله امنیت ملی تبدیل کرده است. این وضعیت به غرب آسیب‌پذیری قابل توجهی می‌دهد، به ویژه در زمینه تولید مهمات و فناوری‌های حیاتی. سیاست‌های ملی‌گرایانه منابع در چین (مانند سهمیه‌بندی صادرات) و روسیه (مانند محدودیت‌های تجاری) می‌تواند به عنوان ابزاری برای فشار ژئوپلیتیکی مورد استفاده قرار گیرد.

تغییرات سیاست‌های دولتی و تحریم‌ها: دولت‌های غربی، به ویژه ایالات متحده و اتحادیه اروپا، در حال بررسی راه‌هایی برای کاهش وابستگی به چین و روسیه در مورد کانی‌های حیاتی هستند. این شامل برنامه‌های تشویقی برای اکتشاف داخلی، سرمایه‌گذاری در فناوری‌های بازیافت، و ایجاد ذخایر استراتژیک است. تحریم‌های احتمالی علیه روسیه یا چین می‌تواند به طور مستقیم بر عرضه آنتیموان تأثیر بگذارد.

اثرات اقتصادی کلان: رشد اقتصادی جهانی، به ویژه در کشورهای نوظهور مانند چین و هند، به طور مستقیم بر تقاضای صنعتی برای آنتیموان تأثیر می‌گذارد. هرگونه کندی در رشد اقتصادی جهانی می‌تواند تقاضا را کاهش دهد، در حالی که رشد قوی می‌تواند فشار بر عرضه را افزایش دهد. نرخ بهره جهانی و سیاست‌های پولی بانک‌های مرکزی نیز بر هزینه‌های سرمایه‌گذاری در پروژه‌های معدنی تأثیرگذار است.

ملی‌گرایی منابع

تعریف و تأثیر: ملی‌گرایی منابع به سیاست‌هایی اطلاق می‌شود که کشورها برای کنترل بیشتر بر منابع طبیعی خود اتخاذ می‌کنند. این می‌تواند شامل افزایش مالیات و عوارض بر صادرات، محدودیت‌های مالکیت خارجی، ملی‌سازی معادن، یا اولویت دادن به تولید داخلی باشد. هدف این سیاست‌ها معمولاً افزایش درآمد ملی، تضمین امنیت عرضه داخلی، یا اهرم فشار ژئوپلیتیکی است.

نمونه‌ها و تأثیر بر آنتیموان

چین: چین سابقه طولانی در استفاده از سهمیه‌بندی صادرات و مالیات بر کانی‌های حیاتی (مانند عناصر نادر خاکی و آنتیموان) دارد. این سیاست‌ها به چین اجازه می‌دهد تا قیمت‌ها را کنترل کرده و صنایع داخلی خود را تقویت کند. این رویکرد به طور مستقیم بر دسترسی و قیمت آنتیموان برای مصرف‌کنندگان جهانی تأثیر می‌گذارد.

شیلی: اگرچه شیلی تولیدکننده اصلی آنتیموان نیست، اما سیاست‌های این کشور در مورد مس، که شامل افزایش حق امتیاز  و ملی‌سازی احتمالی است، نمونه‌ای از ملی‌گرایی منابع است که می‌تواند الگویی برای سایر کشورها باشد. این سیاست‌ها می‌تواند هزینه‌های تولید را افزایش داده و سرمایه‌گذاری خارجی را دلسرد کند.

استرالیا: استرالیا، به عنوان یک تولیدکننده کوچک آنتیموان، در حال بررسی راه‌هایی برای تقویت زنجیره تأمین کانی‌های حیاتی خود است. سیاست‌های حمایتی از پروژه‌های داخلی می‌تواند به تنوع‌بخشی به منابع جهانی کمک کند، اما این روند زمان‌بر است.

تأثیر بر ذینفعان کلیدی

تولیدکنندگان معدنی (خارج از چین و روسیه): سیاست‌های ملی‌گرایانه در کشورهای تولیدکننده بزرگ می‌تواند فرصت‌هایی را برای تولیدکنندگان در مناطق دیگر ایجاد کند، زیرا تقاضا برای منابع جایگزین افزایش می‌یابد.

سرمایه‌گذاران بورسی: نوسانات ناشی از سیاست‌های ملی‌گرایانه می‌تواند ریسک‌های سرمایه‌گذاری را افزایش دهد، اما در عین حال فرصت‌هایی را برای سرمایه‌گذاری در شرکت‌هایی که در مناطق باثبات‌تر فعالیت می‌کنند یا فناوری‌های بازیافت را توسعه می‌دهند، فراهم می‌کند.

مصرف‌کنندگان صنعتی (مانند خودروسازان برقی، صنایع انرژی تجدیدپذیر): این صنایع به شدت به عرضه پایدار آنتیموان وابسته هستند. سیاست‌های ملی‌گرایانه منابع می‌تواند هزینه‌های تولید آنها را افزایش داده و برنامه‌های تولید را مختل کند. این امر آنها را وادار می‌کند تا به دنبال تنوع‌بخشی به منابع تأمین و توسعه فناوری‌های جایگزین باشند.

تحلیل سناریو

برای آینده بازار آنتیموان، سه سناریوی محتمل به شرح زیر تحلیل می‌شود:

سناریوی اول (خوش‌بینانه): همکاری و تنوع‌بخشی موفق

پیامدها: در این سناریو، تنش‌های ژئوپلیتیکی کاهش می‌یابد و همکاری‌های بین‌المللی برای تنوع‌بخشی به زنجیره‌های تأمین کانی‌های حیاتی، از جمله آنتیموان، موفقیت‌آمیز خواهد بود. سرمایه‌گذاری‌های قابل توجهی در اکتشاف و توسعه معادن جدید آنتیموان در کشورهایی مانند بولیوی، استرالیا و ترکیه صورت می‌گیرد. فناوری‌های بازیافت آنتیموان نیز پیشرفت چشمگیری می‌کنند.

تأثیر بر قیمت و عرضه: عرضه جهانی آنتیموان از تمرکز فعلی خارج شده و به منابع متنوع‌تری دسترسی پیدا می‌کند. این امر به ثبات بیشتر قیمت‌ها کمک کرده و نوسانات شدید را کاهش می‌دهد. قیمت‌ها ممکن است در کوتاه‌مدت به دلیل هزینه‌های اولیه توسعه معادن جدید کمی افزایش یابند، اما در میان‌مدت و بلندمدت، افزایش عرضه از منابع جدید منجر به ثبات و کاهش نسبی قیمت‌ها خواهد شد.

سناریوی دوم (بدبینانه): تشدید تنش‌های ژئوپلیتیکی و محدودیت‌های عرضه

پیامدها: در این سناریو، تنش‌های ژئوپلیتیکی بین غرب و بلوک چین-روسیه به شدت افزایش می‌یابد. چین و/یا روسیه از کنترل خود بر عرضه آنتیموان به عنوان اهرم فشار استفاده می‌کنند که منجر به محدودیت‌های شدید صادراتی، تعرفه‌های بالا یا حتی ممنوعیت صادرات می‌شود. تلاش‌های غرب برای تنوع‌بخشی به منابع با موانع جدی (مانند کمبود سرمایه‌گذاری، مشکلات زیست‌محیطی، یا ناآرامی‌های محلی) مواجه می‌شود.

تأثیر بر بازار: عرضه جهانی آنتیموان به شدت کاهش می‌یابد. این کمبود عرضه منجر به افزایش چشمگیر و بی‌سابقه قیمت‌ها می‌شود. صنایع دفاعی، باتری‌سازی و نیمه‌رسانا در غرب با چالش‌های جدی در تأمین مواد اولیه مواجه خواهند شد که می‌تواند منجر به تأخیر در تولید و افزایش هزینه‌ها شود. این سناریو می‌تواند به یک بحران جدی در زنجیره‌های تأمین جهانی منجر شود.

سناریوی سوم (ادامه وضع موجود): ثبات شکننده و وابستگی پایدار

پیامدها: در این سناریو، وضعیت فعلی با تغییرات جزئی ادامه می‌یابد. تنش‌های ژئوپلیتیکی در سطح فعلی باقی می‌مانند، اما به بحران تمام‌عیار تبدیل نمی‌شوند. چین و روسیه همچنان بازیگران اصلی عرضه آنتیموان باقی می‌مانند و تلاش‌های غرب برای تنوع‌بخشی به منابع به کندی پیش می‌رود و تأثیر محدودی دارد.

ریسک‌ها و فرصت‌ها برای سرمایه‌گذاران

ریسک‌ها: ریسک اصلی، وابستگی پایدار به منابع متمرکز در چین و روسیه است. هرگونه تغییر ناگهانی در سیاست‌های صادراتی این کشورها یا تشدید غیرمنتظره تنش‌های ژئوپلیتیکی می‌تواند به سرعت منجر به نوسانات قیمتی شدید و اختلال در عرضه شود. این سناریو ریسک‌های بالایی را برای سرمایه‌گذاران در صنایع وابسته به آنتیموان و همچنین برای سرمایه‌گذاران در شرکت‌های معدنی خارج از حوزه‌های کنترل شرق ایجاد می‌کند، زیرا بازار همچنان تحت سلطه بازیگران بزرگ است.

فرصت‌ها: فرصت‌ها در این سناریو محدودتر اما مشخص هستند. سرمایه‌گذاران می‌توانند بر شرکت‌هایی تمرکز کنند که در حال حاضر دارای عملیات پایدار و سودآور در چین یا روسیه هستند (البته با در نظر گرفتن ریسک‌های سیاسی). همچنین، شرکت‌های کوچک‌تر که در حال اکتشاف یا توسعه پروژه‌های آنتیموان در مناطق باثبات‌تر (مانند بولیوی یا استرالیا) هستند، می‌توانند فرصت‌های سرمایه‌گذاری بلندمدت را فراهم کنند، هرچند که بازدهی آنها ممکن است زمان‌بر باشد. سرمایه‌گذاری در فناوری‌های بازیافت آنتیموان نیز می‌تواند یک فرصت پایدار باشد.

تحلیل از دیدگاه ذینفعان مختلف

دولت‌های غربی (به ویژه ایالات متحده و اتحادیه اروپا)

چالش: وابستگی شدید به چین و روسیه برای تأمین آنتیموان، یک ضعف استراتژیک و تهدید امنیت ملی است.

اولویت: تنوع‌بخشی به منابع تأمین، ایجاد ذخایر استراتژیک، تشویق اکتشاف و تولید داخلی، و سرمایه‌گذاری در فناوری‌های بازیافت.

چین و روسیه

فرصت: کنترل بر عرضه آنتیموان به آنها اهرم ژئوپلیتیکی و اقتصادی قابل توجهی می‌دهد.

اولویت: حفظ و تقویت جایگاه خود به عنوان تولیدکنندگان اصلی، و استفاده از آنتیموان به عنوان ابزاری در مذاکرات بین‌المللی.

شرکت‌های معدنی آنتیموان (خارج از چین و روسیه)

فرصت: افزایش تقاضا برای منابع جایگزین می‌تواند فرصت‌های جدیدی برای اکتشاف و توسعه پروژه‌ها در مناطق دیگر (مانند بولیوی، استرالیا، ترکیه) ایجاد کند.

چالش: نیاز به سرمایه‌گذاری بالا و زمان‌بر بودن توسعه معادن جدید.

مصرف‌کنندگان صنعتی (مانند خودروسازان برقی، صنایع دفاعی، تولیدکنندگان باتری و نیمه‌رسانا):

چالش: ریسک اختلال در زنجیره تأمین، نوسانات قیمتی، و افزایش هزینه‌های تولید.

اولویت: تنوع‌بخشی به منابع تأمین، عقد قراردادهای بلندمدت با تولیدکنندگان مختلف، و سرمایه‌گذاری در تحقیق و توسعه برای یافتن جایگزین‌ها یا بهبود فناوری‌های بازیافت.

سرمایه‌گذاران بورسی

فرصت: نوسانات قیمتی می‌تواند فرصت‌های معاملاتی کوتاه‌مدت ایجاد کند. سرمایه‌گذاری بلندمدت در شرکت‌های معدنی با پتانسیل رشد در مناطق باثبات‌تر.

ریسک: ریسک‌های ژئوپلیتیکی و نوسانات شدید بازار.

سازمان‌های بین‌المللی (مانندUNCTAD ،World Bank)

چالش: تضمین دسترسی عادلانه و پایدار به کانی‌های حیاتی برای توسعه جهانی.

اولویت: ترویج همکاری‌های بین‌المللی، شفافیت در بازار کانی‌ها، و حمایت از کشورهای در حال توسعه برای بهره‌برداری پایدار از منابع خود.

نکات کلیدی

بازار آنتیموان در حال حاضر با تمرکز شدید تولید در حوزه های چین و روسیه مواجه است که بیش از ۸۸ درصد عرضه جهانی را کنترل می‌کنند. این وضعیت، آنتیموان را به یک ماده معدنی حیاتی با ابعاد امنیت ملی تبدیل کرده است. ریسک‌های ژئوپلیتیکی، شامل تعرفه‌ها، تحریم‌ها و سیاست‌های ملی‌گرایانه منابع، می‌توانند نوسانات قیمتی شدید و اختلال در زنجیره تأمین را به همراه داشته باشند. سرمایه‌گذاران باید به دنبال فرصت‌هایی در اکتشاف و توسعه پروژه‌های آنتیموان در خارج از حوزه‌های کنترل چین و روسیه باشند و مصرف‌کنندگان صنعتی باید استراتژی‌های تنوع‌بخشی به منابع و افزایش ذخایر را در دستور کار قرار دهند.

جمع‌بندی

بازار آنتیموان به شدت تحت تأثیر تمرکز تولید در حوزه های چین و روسیه قرار دارد که بیش از ۸۸ درصد عرضه جهانی را کنترل می‌کنند. این وضعیت، آنتیموان را نه تنها یک کانی صنعتی، بلکه یک مسئله امنیت ملی برای کشورهای غربی تبدیل کرده است. آسیب‌پذیری غرب در تأمین این ماده حیاتی، به ویژه در کاربردهای نظامی، باتری‌ها و نیمه‌رساناها، نیاز فوری به تنوع‌بخشی به زنجیره‌های تأمین را برجسته می‌کند. ایران با تولید ۵۰۰ تن در سال، در حوزه چینی قرار گرفته است. این نشان دهنده ظرفیت بالقوه‌ ایران می باشد ولی هنوز در زنجیره جهانی نقش کلیدی ایفا نمی‌کند.

قرار گرفتن ایران در حوزه چینی چند پیامد مهم دارد.

مزایا:

دسترسی به بازار چین برای صادرات مواد معدنی

امکان جذب سرمایه‌گذاری چینی در بخش معدن

همکاری فناورانه در استخراج و فرآوری

چالش‌ها:

وابستگی استراتژیک به یک قدرت خاص

محدودیت در تنوع شرکای تجاری

ریسک تحریم‌های ثانویه از سوی غرب در صورت همکاری گسترده با چین

توصیه‌های عملی

برای سرمایه‌گذاران

تنوع‌بخشی جغرافیایی: به جای تمرکز بر شرکت‌های فعال در حوزه های چین و روسیه، به دنبال فرصت‌های سرمایه‌گذاری در پروژه‌های اکتشاف و توسعه آنتیموان در مناطق باثبات‌تر مانند بولیوی، استرالیا، ترکیه و سایر نقاط باشید.

سرمایه‌گذاری در فناوری‌های بازیافت: با توجه به محدودیت‌های عرضه اولیه، فناوری‌های بازیافت آنتیموان پتانسیل رشد قابل توجهی دارند. سرمایه‌گذاری در شرکت‌های پیشرو در این زمینه می‌تواند سودآور باشد.

پایش دقیق ریسک‌های ژئوپلیتیکی: نوسانات قیمتی آنتیموان به شدت به تحولات سیاسی و اقتصادی بین‌المللی وابسته است. سرمایه‌گذاران باید به طور مداوم اخبار و تحلیل‌های ژئوپلیتیکی را رصد کنند.

تحلیل سناریو: با توجه به سناریوهای ارائه شده، سرمایه‌گذاران باید سبد دارایی خود را به گونه‌ای تنظیم کنند که در برابر شوک‌های احتمالی عرضه و نوسانات قیمتی مقاوم باشد.

برای مصرف‌کنندگان صنعتی

تنوع‌بخشی به منابع تأمین: به جای اتکا به یک یا دو منبع اصلی، با چندین تأمین‌کننده از کشورهای مختلف قرارداد ببندید تا ریسک اختلال در عرضه را کاهش دهید.

ایجاد ذخایر استراتژیک: نگهداری ذخایر کافی از آنتیموان می‌تواند به عنوان یک بافر در برابر کمبودهای ناگهانی عمل کند و ثبات تولید را تضمین کند.

سرمایه‌گذاری در تحقیق و توسعه: به دنبال جایگزین‌های آنتیموان در کاربردهای خاص باشید، یا فناوری‌های جدیدی را توسعه دهید که نیاز به آنتیموان را کاهش دهد. همچنین، همکاری با شرکت‌های بازیافت برای بازیابی آنتیموان از محصولات اسقاطی را در نظر بگیرید.

لابی‌گری دولتی: با دولت‌ها برای حمایت از سیاست‌هایی که به تنوع‌بخشی زنجیره تأمین کانی‌های حیاتی کمک می‌کنند، همکاری کنید.

در نهایت، با توجه به اهمیت استراتژیک آنتیموان و تمرکز بالای عرضه آن، مدیریت ریسک و اتخاذ استراتژی‌های هوشمندانه برای تأمین و سرمایه‌گذاری در این بازار از اهمیت حیاتی برخوردار است.