هزینه بالای کربن

هزینه اجتماعی کربن، ابزاری حیاتی برای تعیین سیاست‌های اقلیمی، اثرات کلیدی را نادیده می‌گیرد. بنا بر یک مطالعه که توسط دانشگاه دیویس کالیفرنیا انجام شده هزینه اجتماعی کربن، یک عدد مهم که سیاست‌گذاران جهانی برای تحلیل مزایای سیاست‌های اقلیمی و انرژی استفاده می‌کنند،  بسیار کم برآورد گردیده است.

مطالعه‌ای که در نشریه مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم (PNAS) منتشر شد، نشان می‌دهد که برآوردهای کنونی برای هزینه اجتماعی کربن، یا SCC، به طور کافی کانال‌های مهمی را که تغییرات اقلیمی می‌تواند بر رفاه انسانی تأثیر بگذارد، نمایان نمی‌سازد. زمانیکه این عوامل در نظر گرفته شوند، SCC به کمی بیش از ۲۸۰ دلار به ازای هر تن CO₂ منتشر شده در سال ۲۰۲۰ افزایش می‌یابد، که بیش از دو برابر میانگین منتشر شده در منابع علمی است. برآورد این مطالعه همچنین بزرگ‌تر از برآورد مرکزی آژانس حفاظت محیط زیست ایالات متحده به میزان ۱۹۰ دلار به ازای هر تن CO₂ است.

فرانسیس مور، نویسنده اصلی و استاد همکار در دپارتمان علوم محیطی و سیاست دانشگاه کالیفرنیا، دیویس معتقد است “وقتی مردم نگران تغییرات اقلیمی هستند، نگران ریسک و عدم قطعیتی هستند که ایجاد می‌کند". “آنها نگران اثرات تجمعی بلندمدت و پایدار هستند، مانند اینکه تغییرات اقلیمی می‌تواند مانع رشد اقتصادی شود. آنها نگران تأثیرات بر سیستم‌های طبیعی بسیار منحصر به فرد یا میراث فرهنگی هستند که به سادگی غیرقابل جایگزینی هستند. اینها عواملی هستند که مردم را در شب بیدار نگه می‌دارد و این موارد به طور کامل در برآوردهای SCC که در حال حاضر برای سیاست‌گذاری استفاده می‌شود، گنجانده نشده‌اند.”

تغییرات اقلیمی و آسیب‌های ناشی از آن 

هزینه اجتماعی کربن میزان آسیبی را که یک تن دی‌اکسید کربن بر جامعه و اقتصاد دارد، از جمله تولید غذا، سلامت انسان، خسارت به املاک ناشی از بلایای طبیعی و تأثیرات بر سیستم‌های طبیعی، اندازه‌گیری می‌کند. برآوردهای SCC به طور گسترده‌ای در تحلیل‌های سیاستی استفاده می‌شود، به ویژه برای ارزیابی مزایای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای. ایالات متحده، آلمان، کانادا و چندین ایالت دارای برآوردهای رسمی SCC هستند که برای سیاست‌گذاری استفاده می‌شوند.

براساس این مطالعه بیشتر برآوردهای فعلی دولت‌ها ناقص هستند و احتمالاً مزایای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای را دست کم می‌گیرند. این به این دلیل است که آنها برخی از روش‌های مهمی را که تغییرات اقلیمی می‌تواند بر رفاه انسانی تأثیر بگذارد، از جمله از طریق رشد اقتصادی یا تأثیرات بر سیستم‌های طبیعی منحصر به فرد، نادیده می‌گیرند.

این مطالعه شواهدی را از هر دو منبع منتشر شده و یک نظرسنجی از کارشناسان ترکیب می‌کند تا این عناصر را به طور کامل در برآورد SCC ادغام کند و جامع‌ترین ارزیابی از برآوردهای SCC تا به امروز را ارائه دهد.

در نظر گرفتن کاستی‌ها 

برای این مطالعه، ۱,۸۰۰ برآورد SCC را از منابع علمی در طول ۲۰ سال گذشته ترکیب شدند و دامنه وسیعی از مقادیر منتشر شده را یافته شد که میانگین آن ۱۳۲ دلار به ازای هر تن CO₂ بود.

یک نظرسنجی از کارشناسان شامل نویسندگان ادبیات علمی انجام پذیرفت که اظهار نمودند اعتقاد دارند که ارزش واقعی SCC احتمالاً دو برابر میانگین مقادیر منتشر شده است. کارشناسان این موضوع را به دامنه‌ای از کاستی‌ها در ادبیات علمی نسبت می‌دهند، از جمله نمایندگی محدود نقاط عطف اقلیمی، تأثیرات بر اکوسیستم‌های نادر، یا تأثیرات اقلیمی با اثرات بلندمدت بر اقتصاد مانند تأثیرات بر رشد اقتصادی.

سپس از یادگیری ماشین برای تنظیم مجدد وزن منابع استفاده  شد و بخشی از کاستی‌های شناسایی شده توسط کارشناسان را اصلاح گردید. از شواهد جدیدتر در مورد نرخ‌های تنزیل استفاده شده است. این کار منجر به تولید یک توزیع از SCC سال ۲۰۲۰ با میانگین ۲۸۳ دلار به ازای هر تن CO₂ و محدوده بین چارکی ۹۷ تا ۳۶۹ دلار شد.

مطالعه بیان می‌کند: "گنجاندن هزینه‌های اقلیمی در قیمت‌های فعالیت‌های اقتصادی که گازهای گلخانه‌ای منتشر می‌کنند، چه به‌طور مستقیم از طریق قیمت‌گذاری کربن و چه به‌طور غیرمستقیم از طریق مقررات انتشار یا یارانه‌های گزینه‌های پاک‌تر، برای جلوگیری از بدترین نتایج اقلیمی ضروری است."

پی نوشت

هزینه اجتماعی کربن (Social Cost of Carbon)

هزینه اجتماعی کربن (SCC) یک معیار حیاتی است که برای ارزیابی تأثیر اقتصادی انتشار گازهای گلخانه‌ای، به ویژه دی‌اکسید کربن، استفاده می‌شود. این هزینه ارزش مالی آسیب‌های ناشی از انتشار یک تن اضافی CO₂ را اندازه‌گیری می‌کند و شامل عوامل مختلفی مانند تأثیرات بر سلامت عمومی، تولید کشاورزی و تخریب محیط زیست است.

نکات کلیدی درباره هزینه اجتماعی کربن:

1. تعریف و هدف: SCC هزینه حاشیه‌ای تأثیرات ناشی از انتشار یک تن اضافی گازهای کربنی را نمایان می‌سازد. این معیار به عنوان ابزاری برای سیاست‌گذاران عمل می‌کند تا توجیه کاهش انتشار گازها را ارزیابی کنند. با اختصاص یک ارزش مالی به آسیب‌های ناشی از انتشار کربن، در تصمیم‌گیری‌های مربوط به اقدام‌های اقلیمی کمک می‌کند.

2. اجزای SCC: محاسبه SCC شامل موارد زیر است:

   - آسیب‌های ناشی از تغییرات اقلیمی: هزینه‌های مرتبط با رویدادهای جوی شدید مانند سیلاب‌ها و خشکسالی‌ها.

   - هزینه‌های کاهش: هزینه‌های مربوط به کاهش انتشار، مانند سرمایه‌گذاری در انرژی‌های تجدیدپذیر و فناوری‌های جذب کربن.

   - تأثیرات بر سلامت: افزایش هزینه‌های بهداشتی ناشی از مسائل سلامتی مرتبط با تغییرات اقلیمی.

3. برآوردها و تنوع: برآوردهای SCC بسیار متغیر است:

   - دولت اوباما آن را حدود ۴۳ دلار به ازای هر تن تعیین کرد.

   - برآورد رسمی کنونی دولت بایدن ۵۱ دلار به ازای هر تن است، با پیشنهاداتی برای افزایش این رقم به ۱۹۰ دلار به ازای هر تن.

   - مطالعات اخیر مقادیر بالاتری از ۱۰۰۰ دلار به ازای هر تن را پیشنهاد کرده‌اند که نشان‌دهنده شناخت فزاینده از آسیب‌های گسترده ناشی از تغییرات اقلیمی است.

4. اهمیت در سیاست‌گذاری: یک SCC بالاتر نشان می‌دهد که مزایای کاهش انتشار گازها هزینه‌های مرتبط با اجرای سیاست‌های اقلیمی را توجیه می‌کند. برعکس، یک SCC پایین نشان می‌دهد که یک سیاست ممکن است مزایای کافی نسبت به هزینه‌های خود ارائه ندهد.

5. روش‌های محاسبه: معمولاً SCC با استفاده از مدل‌های ارزیابی یکپارچه محاسبه می‌شود که داده‌های اجتماعی، اقتصادی و فیزیکی را پیوند می‌دهند تا تأثیرات انتشار کربن بر شاخص‌های مختلف، از جمله نتایج سلامتی و تولید کشاورزی را پیش‌بینی کنند.

به طور خلاصه، هزینه اجتماعی کربن یک مفهوم اساسی برای درک پیامدهای اقتصادی تغییرات اقلیمی و راهنمایی تصمیمات سیاستی مؤثر برای کاهش تأثیرات آن است.

دامنه بین چهارکی (InterQuartile Range)

دامنه بین چهارکی (IQR) یک معیار آماری است که گستره ۵۰٪ میانی یک مجموعه داده را نمایان می‌سازد. این دامنه با محاسبه تفاوت بین چهارک سوم (Q3) و چهارک اول (Q1) به دست می‌آید. IQR به‌ویژه برای درک تغییرپذیری داده‌ها به‌ویژه در توزیع‌های چوله مفید است، زیرا بر بخش مرکزی داده‌ها تمرکز دارد و از تأثیر مقادیر پرت چشم‌پوشی می‌کند.

نکات کلیدی درباره محدوده بین چهارکی:

1. تعریف: IQR به صورت زیر تعریف می‌شود:

    IQR = Q3 - Q1

   که در آن:

   - Q1 چهارک اول ( ۲۵ درصد)

   - Q3 چهارک سوم ( ۷۵ درصد)

2. مراحل محاسبه:

   - مرحله ۱: داده‌ها را به ترتیب صعودی مرتب کنید.

   - مرحله ۲: میانه (Q2) را پیدا کنید.

   - مرحله ۳: Q1 را با یافتن میانه نیمه پایین داده‌ها تعیین کنید.

   - مرحله ۴: Q3 را با یافتن میانه نیمه بالا داده‌ها تعیین کنید.

   - مرحله ۵: Q1 را از Q3 کم کنید تا IQR به دست آید.

3. اهمیت: IQR یک معیار قوی برای تغییرپذیری است که به شناسایی مقادیر پرت و ارزیابی گسترش داده‌ها کمک می‌کند. این معیار نسبت به مقادیر افراطی کمتر تحت تأثیر قرار می‌گیرد و در مقایسه با دیگر معیارها مانند دامنه یا انحراف معیار، مقاوم‌تر است.

4. کاربردها: IQR معمولاً در نمودارهای جعبه‌ای برای تجسم توزیع داده‌ها و شناسایی مقادیر پرت استفاده می‌شود. همچنین در زمینه‌های مختلفی از جمله مالی، آموزشی و تحقیقاتی برای تحلیل مؤثر مجموعه‌های داده به کار می‌رود.

به طور کلی، محدوده بین چهارکی یک ابزار آماری ارزشمند برای درک پراکندگی داده‌ها و اتخاذ تصمیمات آگاهانه بر اساس تمایلات مرکزی و تغییرپذیری است.