هند در نظر دارد به انحصار دولتی در استخراج اورانیوم پایان دهد

دولت هند در حال آماده‌سازی برای پایان دادن به انحصار دیرینه دولتی در بخش هسته‌ای خود است و به شرکت‌های خصوصی اجازه می‌دهد تا اورانیوم استخراج، وارد و فرآوری کنند.

این اقدام راهبردی با هدف حمایت از برنامه بلندپروازانه این کشور برای افزایش دوازده‌برابری ظرفیت تولید برق هسته‌ای تا سال 2047 است که پنج درصد (5 درصد) از کل نیاز برق هند را تامین خواهد کرد.

تاکنون، دولت به دلیل نگرانی‌ها در مورد سوءاستفاده از مواد هسته‌ای، ایمنی در برابر تشعشعات و امنیت راهبردی، به طور انحصاری کنترل استخراج، واردات و فرآوری اورانیوم را در اختیار داشت.

با این حال، دولت کنترل خود را بر بازفرآوری سوخت هسته‌ای مصرف‌شده و مدیریت پسماندهای پلوتونیوم حفظ خواهد کرد که مطابق با رویه‌های جهانی است.

برای پاسخگویی به افزایش مورد انتظار در تقاضای سوخت هسته‌ای، دولت در حال تدوین یک چهارچوب نظارتی برای اجازه دادن به شرکت‌های خصوصی هندی برای ورود به بخش اورانیوم است.

انتظار می‌رود این سیاست در سال مالی جاری علنی شود و همچنین به نهادهای خصوصی اجازه خواهد داد تا تجهیزات حیاتی سیستم‌های کنترل را برای نیروگاه‌های هسته‌ای تامین کنند.

بر اساس داده‌های دولتی، ذخایر تخمینی اورانیوم هند به میزان 76,000 تن می‌تواند برای 10,000 مگاوات برق هسته‌ای به مدت 30 سال سوخت تامین کند.

با این حال، پیش‌بینی می‌شود منابع داخلی تنها حدود 25 درصد از افزایش تقاضا را برآورده کنند که مستلزم واردات و گسترش قابلیت‌های فرآوری است.

دولت در هنگام اعلام بودجه در اوایل سال جاری، بدون ارائه اطلاعات دقیق، از برنامه‌های خود برای گشایش این بخش خبر داد. این امر باعث شد شرکت‌های بزرگ هندی برنامه‌های سرمایه‌گذاری خود را تدوین کنند.

برای تسهیل مشارکت بخش خصوصی، دهلی نو نیاز به اصلاح پنج قانون دارد، از جمله قوانینی که بخش‌های معدن، برق و سیاست‌های سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی (FDI) را کنترل می‌کنند.

ماه گذشته، هند یک طرح راهبردی را برای تشویق شرکت‌های خارجی به تأسیس کارخانه‌های ذوب و پالایش رونمایی کرد که هدف آن افزایش تولید مس و کاهش وابستگی به واردات تا سال 2047 است.

این شامل مشوق‌هایی برای شرکت‌های دولتی هندی برای سرمایه‌گذاری در عملیات معدنی نهادهای خارجی نیز می‌شود.

تحلیل و جمع بندی

گشایش استراتژیک: دولت هند در حال پایان دادن به انحصار دولتی در بخش اورانیوم است تا شرکت‌های خصوصی بتوانند در استخراج، واردات و فرآوری اورانیوم مشارکت کنند. این یک تغییر اساسی در سیاست‌گذاری است که در سال مالی جاری علنی خواهد شد.

اهداف بلندپروازانه انرژی هسته‌ای: هند قصد دارد ظرفیت تولید برق هسته‌ای خود را تا سال 2047 دوازده‌برابر افزایش دهد که 5 درصد از کل نیاز برق کشور را تامین خواهد کرد. این هدف، تقاضای عظیمی برای اورانیوم ایجاد می‌کند.

شکاف عرضه و تقاضا: با وجود ذخایر 76,000 تنی اورانیوم، منابع داخلی هند تنها قادر به تامین 25 درصد از تقاضای افزایش‌یافته خواهند بود. این امر نیاز مبرم به واردات قابل توجه اورانیوم و سرمایه‌گذاری در قابلیت‌های فرآوری داخلی را نشان می‌دهد.

فرصت‌های سرمایه‌گذاری: این سیاست، فرصت‌های بی‌نظیری را برای شرکت‌های معدنی، فرآوری‌کنندگان اورانیوم، تامین‌کنندگان تجهیزات کنترل هسته‌ای، و سرمایه‌گذاران در بازارهای کامودیتی مرتبط با انرژی هسته‌ای ایجاد می‌کند.

چالش‌های قانونی: برای اجرایی شدن این طرح، هند باید پنج قانون کلیدی از جمله قوانین مربوط به معدن و سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی (FDI) را اصلاح کند. موفقیت این اصلاحات برای جذب سرمایه حیاتی است.

الگوی ملی‌گرایی منابع: این اقدام در راستای یک رویکرد گسترده‌تر هند برای کاهش وابستگی به واردات در بخش‌های استراتژیک (مشابه طرح‌های اخیر در بخش مس) و تقویت خودکفایی انرژی و صنعتی است.

با توجه به محتوای گزارش، می‌توانیم با استفاده از داده‌های موجود در متن، یک جدول تحلیلی ایجاد کنیم که وضعیت عرضه داخلی اورانیوم هند را در مقایسه با تقاضای آتی آن نشان می‌دهد. این جدول به تحلیلگر کمک می‌کند تا شکاف (گپ) بین عرضه و تقاضا را به وضوح درک کند و نیاز به واردات و سرمایه‌گذاری را برجسته سازد.

مقایسه عرضه داخلی اورانیوم هند و تقاضای مورد انتظار تا سال 2047

تحلیل کمّی

گزارش به وضوح یک عدم توازن قابل توجه بین عرضه و تقاضا در بازار اورانیوم هند را پیش‌بینی می‌کند. هدف بلندپروازانه هند برای افزایش دوازده‌برابری ظرفیت برق هسته‌ای تا سال 2047، به معنای جهش عظیمی در تقاضا برای اورانیوم (سوخت هسته‌ای) است. در حال حاضر، ذخایر اورانیوم هند 76,000 تن تخمین زده می‌شود که قادر است 10,000 مگاوات برق هسته‌ای را برای 30 سال تامین کند. با این حال، حتی با این ذخایر، پیش‌بینی می‌شود که منابع داخلی تنها 25 درصد از تقاضای فزاینده را پوشش دهند.

این به این معناست که 75 درصد از نیاز هند به اورانیوم باید از طریق واردات تامین شود. این شکاف بزرگ در عرضه داخلی، محرک اصلی سیاست جدید گشایش بخش هسته‌ای به روی بخش خصوصی است. از منظر بازار کامودیتی‌ها، این حجم عظیم تقاضای جدید از سوی یکی از بزرگترین اقتصادهای نوظهور جهان، می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر قیمت‌های جهانی اورانیوم بگذارد. تقاضای پایدار و رو به رشد از سوی هند، به عنوان یک عامل حمایتی برای قیمت اورانیوم در میان‌مدت و بلندمدت عمل خواهد کرد، به ویژه اگر روند توسعه نیروگاه‌های هسته‌ای در سایر نقاط جهان نیز شتاب گیرد.

پیش‌بینی کوتاه‌مدت حاکی از آن است که شرکت‌های هندی، در واکنش به اعلامیه بودجه در اوایل سال جاری، پیش‌بینی کرده‌اند که در حال حاضر در حال تدوین برنامه‌های سرمایه‌گذاری هستند. این امر می‌تواند منجر به افزایش فعالیت‌های اکتشاف و توسعه در داخل هند شود، اما با توجه به سهم 25 درصدی از نیاز آتی، همچنان واردات گسترده‌ای ضروری خواهد بود. در میان‌مدت (تا 2047)، با توجه به نیاز به اصلاح پنج قانون و توسعه زیرساخت‌ها، انتظار می‌رود که هند به تدریج به یکی از بزرگترین خریداران اورانیوم در بازار جهانی تبدیل شود. این امر می‌تواند به نفع کشورهای تولیدکننده اورانیوم و شرکت‌های معدنی بین‌المللی باشد.

تحلیل کیفی و ژئوپلیتیک

تصمیم هند برای پایان دادن به انحصار دولتی در بخش اورانیوم، یک تغییر پارادایمیک است که پیامدهای گسترده‌ای فراتر از مرزهای این کشور دارد. این اقدام بخشی از یک راهبرد وسیع‌تر برای تقویت امنیت انرژی و کاهش وابستگی‌های خارجی است. هند، به عنوان یک قدرت اقتصادی و ژئوپلیتیک نوظهور، به دنبال تنوع‌بخشی به سبد انرژی خود و کاهش اتکا به سوخت‌های فسیلی است تا هم به اهداف توسعه پایدار خود برسد و هم از نوسانات قیمت نفت و گاز در بازارهای جهانی مصون بماند.

عوامل سیاسی و اقتصادی: گشایش بخش هسته‌ای به روی بخش خصوصی، نشان‌دهنده تعهد دولت هند به رشد اقتصادی از طریق سرمایه‌گذاری و رقابت است. این سیاست می‌تواند منجر به جذب سرمایه‌گذاری‌های داخلی و خارجی قابل توجهی شود، اشتغال‌زایی کند و فناوری‌های پیشرفته را به کشور وارد نماید. چالش اصلی، ایجاد یک چارچوب نظارتی قوی و شفاف است که هم جذابیت سرمایه‌گذاری را حفظ کند و هم استانداردهای ایمنی هسته‌ای و عدم اشاعه را تضمین کند. رویکرد هند مشابه با تلاش‌های اخیر آن در بخش مس است، جایی که هدف آن کاهش وابستگی به واردات و تقویت تولید داخلی از طریق تشویق سرمایه‌گذاری خارجی در کارخانه‌های ذوب و پالایش است. این نشان‌دهنده یک الگوی سیاست‌گذاری کلان برای خودکفایی در مواد اولیه استراتژیک است.

عوامل حقوقی و نظارتی: نیاز به اصلاح پنج قانون، از جمله قوانین مربوط به معدن و سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی(FDI)، یک مانع بالقوه است. سرعت و کارایی در این اصلاحات، تعیین‌کننده موفقیت سیاست جدید خواهد بود. قوانین شفاف و مشوق برای سرمایه‌گذاران، همراه با مقررات سختگیرانه برای ایمنی و امنیت، برای جذب شرکت‌های معتبر حیاتی هستند.

عوامل ژئوپلیتیک: با افزایش نقش هند در بازار جهانی اورانیوم، تعاملات ژئوپلیتیکی این کشور با کشورهای تولیدکننده اورانیوم (مانند کانادا، استرالیا، قزاقستان) و همچنین با نهادهای بین‌المللی مانند آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (IAEA) افزایش خواهد یافت. این اقدام می‌تواند به تقویت موقعیت هند در گفتمان‌های جهانی مربوط به انرژی هسته‌ای و عدم اشاعه کمک کند. از منظر امنیت ملی، کنترل دولت بر بازفرآوری سوخت مصرف‌شده و پسماندهای پلوتونیوم، نشان‌دهنده رویکرد محتاطانه و مسئولانه هند در قبال مسائل حساس هسته‌ای است.

تحلیل سناریو

با توجه به گزارش و پیامدهای آن، سه سناریوی محتمل برای آینده بحران عرضه و تقاضای اورانیوم هند و تأثیر آن بر بازار جهانی کامودیتی‌ها قابل تحلیل است:

سناریوی اول (خوش‌بینانه): اجرای موفق و سریع سیاست‌ها

پیامدها برای قیمت و عرضه: دولت هند به سرعت قوانین مورد نیاز را اصلاح می‌کند و چهارچوب نظارتی جذابی را برای بخش خصوصی تدوین می‌نماید. شرکت‌های خصوصی هندی و خارجی با جدیت سرمایه‌گذاری کرده و ظرفیت‌های استخراج و فرآوری اورانیوم را به سرعت افزایش می‌دهند. در نتیجه، تولید داخلی اورانیوم هند رشد قابل توجهی را تجربه می‌کند و بخشی از نیاز آتی را پوشش می‌دهد. این امر، اگرچه نیاز به واردات را به طور کامل از بین نمی‌برد، اما فشار بر قیمت‌های جهانی را تعدیل می‌کند، زیرا بخشی از رشد تقاضا از طریق منابع جدید داخلی تامین می‌شود. قیمت‌های اورانیوم به دلیل تقاضای پایدار هند در سطوح بالا اما با نوسان کمتر حفظ می‌شوند و بازار با یک جریان عرضه و تقاضای متعادل‌تر پیش می‌رود. تولیدکنندگان بزرگ اورانیوم از رشد کلی بازار بهره‌مند می‌شوند.

تأثیر بر بازار: این سناریو به نفع ثبات بازار اورانیوم و رشد بلندمدت آن است. سرمایه‌گذاران شاهد بازدهی پایدار در شرکت‌های معدنی و انرژی هسته‌ای خواهند بود. هند به تدریج به یک بازیگر مهم در تولید اورانیوم تبدیل می‌شود و نقش آن در تضمین امنیت انرژی منطقه‌ای و جهانی تقویت می‌گردد.

سناریوی دوم (بدبینانه): کندی در اجرا و موانع نظارتی

پیامدها برای قیمت و عرضه: اصلاح قوانین و تدوین چارچوب نظارتی با چالش‌های دیوان‌سالاری، مخالفت‌های سیاسی یا نگرانی‌های عمومی مواجه می‌شود و فرآیند جذب سرمایه خصوصی کند پیش می‌رود. شرکت‌های خصوصی به دلیل ابهامات نظارتی یا ریسک‌های بالا، تمایل کمتری به سرمایه‌گذاری نشان می‌دهند. در نتیجه، تولید داخلی اورانیوم هند به کندی افزایش می‌یابد یا حتی راکد می‌ماند. این امر شکاف بین عرضه داخلی و تقاضای رو به رشد را به شدت افزایش می‌دهد. هند برای تامین نیازهای خود به شدت به بازار واردات اورانیوم متکی می‌شود.

تأثیر بر بازار: این سناریو می‌تواند منجر به افزایش شدید و نوسانات بالای قیمت اورانیوم در بازارهای جهانی شود، زیرا تقاضای عظیم و برآورده‌نشده هند به فشار بر عرضه جهانی می‌افزاید. ریسک‌های زنجیره تامین برای کشورهای مصرف‌کننده اورانیوم افزایش می‌یابد. سرمایه‌گذاران ممکن است با نوسانات شدیدتری در قیمت سهام شرکت‌های اورانیوم مواجه شوند، اما در عین حال، فرصت‌های سودآوری بالایی برای تولیدکنندگان دارای ظرفیت مازاد ایجاد می‌شود.

سناریوی سوم (ادامه وضع موجود): انحصار محدود و رشد تدریجی

پیامدها برای قیمت و عرضه: دولت هند تنها به تغییرات جزئی در سیاست خود اقدام می‌کند و در عمل، انحصار دولتی به طور کامل از بین نمی‌رود یا شرکت‌های خصوصی تنها در بخش‌های خاصی از زنجیره ارزش مانند تامین تجهیزات مشارکت می‌کنند. فرآیند گشایش بخش معدن و واردات اورانیوم به کندی و با محدودیت‌های فراوان پیش می‌رود. در این حالت، رشد ظرفیت تولید برق هسته‌ای هند ممکن است کندتر از برنامه باشد یا نیاز شدید به واردات از منابع سنتی ادامه یابد. تولید داخلی اورانیوم هند به دلیل عدم سرمایه‌گذاری کافی، همچنان پایین می‌ماند.

ریسک‌ها و فرصت‌ها برای سرمایه‌گذاران

ریسک‌ها: ریسک‌های اصلی شامل کندی در رشد بخش هسته‌ای هند، محدودیت در دسترسی به اورانیوم برای پروژه‌های جدید، و وابستگی مداوم به واردات (که می‌تواند تحت تأثیر نوسانات ژئوپلیتیکی و قیمت جهانی قرار گیرد) است. شرکت‌های خصوصی که انتظار فرصت‌های بزرگتر را داشتند، ممکن است ناامید شوند.

فرصت‌ها: با این حال، حتی در این سناریو، رشد تقاضای اورانیوم از سوی هند (هرچند با سرعت کمتر) همچنان یک عامل مثبت برای بازار جهانی اورانیوم است. سرمایه‌گذاران می‌توانند بر شرکت‌های معدنی اورانیوم در کشورهای تولیدکننده بزرگ تمرکز کنند که می‌توانند به تقاضای مداوم هند پاسخ دهند. همچنین، فرصت‌هایی برای تامین تجهیزات کنترل سیستم‌های هسته‌ای (که طبق گزارش، بخش خصوصی می‌تواند تامین کند) همچنان وجود دارد. این سناریو به طور کلی ریسک بالاتری برای سرمایه‌گذاری داخلی در هند ایجاد می‌کند اما فرصت‌های پایدارتری را برای تامین‌کنندگان بین‌المللی فراهم می‌آورد.

تحلیل از دیدگاه ذی‌نفعان مختلف

دولت هند

هدف اصلی: دستیابی به امنیت انرژی، کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی، تامین 5 درصد از نیاز برق کشور از طریق انرژی هسته‌ای تا سال 2047، و جذب سرمایه‌گذاری برای رشد اقتصادی.

فرصت‌ها: افزایش تولید برق پایدار، کاهش انتشار کربن، تقویت توان داخلی در فناوری هسته‌ای، و تبدیل شدن به یک بازیگر مهم در زنجیره تامین جهانی اورانیوم.

ریسک‌ها: چالش‌های نظارتی و حقوقی در جذب سرمایه، نگرانی‌های عمومی در مورد ایمنی هسته‌ای، و احتمال عدم تحقق اهداف بلندپروازانه در صورت کندی اجرا.

شرکت‌های خصوصی معدنی هندی

هدف اصلی: ورود به یک بازار جدید و استراتژیک، بهره‌برداری از ذخایر داخلی اورانیوم، و مشارکت در رشد بخش انرژی هسته‌ای کشور.

فرصت‌ها: دسترسی به منابع عظیم تقاضا، فرصت‌های سرمایه‌گذاری و توسعه، و تبدیل شدن به پیشرو در صنعت معدن اورانیوم هند.

ریسک‌ها: نیاز به سرمایه‌گذاری‌های کلان، چالش‌های فنی در استخراج و فرآوری، و رقابت با شرکت‌های بین‌المللی در صورت ورود آنها.

شرکت‌های معدنی بین‌المللی و تولیدکنندگان اورانیوم

هدف اصلی: دسترسی به یک بازار تقاضای جدید و بزرگ، تنوع‌بخشی به مشتریان، و مشارکت در توسعه بخش هسته‌ای یکی از بزرگترین اقتصادهای جهان.

فرصت‌ها: افزایش حجم فروش اورانیوم، فرصت‌های سرمایه‌گذاری مشترک در هند (مانند معدنکاری، فرآوری)، و رشد قیمت‌های جهانی اورانیوم به دلیل تقاضای هند.

ریسک‌ها: پیچیدگی‌های نظارتی و بوروکراتیک در هند، ریسک‌های سیاسی و قانونی مرتبط با سرمایه‌گذاری در یک بخش حساس، و رقابت با بازیگران داخلی.

اپراتورهای نیروگاه‌های هسته‌ای هند

هدف اصلی: تامین پایدار و مقرون‌به‌صرفه سوخت اورانیوم برای نیروگاه‌های موجود و در حال ساخت، و دستیابی به اهداف افزایش ظرفیت.

فرصت‌ها: تنوع‌بخشی به منابع تامین سوخت (واردات و داخلی)، افزایش قابلیت اطمینان تامین، و کاهش هزینه‌های عملیاتی در بلندمدت.

ریسک‌ها: نوسانات قیمت اورانیوم در بازار جهانی، چالش‌های مربوط به کیفیت سوخت وارداتی، و کندی در توسعه منابع داخلی.

سرمایه‌گذاران در بازار کامودیتی‌ها و بورس

هدف اصلی: شناسایی فرصت‌های سودآور در بازار اورانیوم و شرکت‌های مرتبط با انرژی هسته‌ای.

فرصت‌ها: رشد بلندمدت قیمت اورانیوم به دلیل افزایش تقاضا، افزایش ارزش سهام شرکت‌های معدنی و فناوری هسته‌ای، و فرصت‌های سرمایه‌گذاری درETF‌ها یا صندوق‌های متمرکز بر انرژی هسته‌ای.

ریسک‌ها: نوسانات قیمت اورانیوم، ریسک‌های نظارتی و سیاسی در کشورهای تولیدکننده، و ریسک‌های مرتبط با ایمنی و پذیرش عمومی انرژی هسته‌ای.

مصرف‌کنندگان صنعتی

هدف اصلی: دسترسی به انرژی پایدار، پاک و مقرون‌به‌صرفه برای حمایت از رشد و عملیات خود.

فرصت‌ها: پایداری بیشتر شبکه برق (با سهم هسته‌ای)، کاهش فشار بر منابع انرژی فسیلی (که به نفع اهداف کربن‌زدایی است)، و ثبات بلندمدت هزینه‌های انرژی.

ریسک‌ها: غیرمستقیم، اما هرگونه اختلال در تامین انرژی می‌تواند بر عملیات آنها تأثیر بگذارد؛ هرچند گشایش بخش هسته‌ای هند بیشتر به سمت کاهش این ریسک‌ها حرکت می‌کند.

جمع‌بندی

تصمیم دولت هند برای پایان دادن به انحصار دولتی در استخراج، واردات و فرآوری اورانیوم، یک تغییر سیاستی محوری است که با اهداف بلندمدت این کشور برای دستیابی به امنیت انرژی و افزایش چشمگیر ظرفیت برق هسته‌ای تا سال 2047 همسو است. این اقدام، یک گام جسورانه در جهت خودکفایی انرژی است، با وجود اینکه پیش‌بینی می‌شود منابع داخلی تنها 25 درصد از تقاضای آینده را پوشش دهند، و نیاز مبرم به واردات گسترده اورانیوم و سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های فرآوری را برجسته می‌سازد.

این سیاست در بازار جهانی اورانیوم، یک محرک تقاضای قابل توجه ایجاد خواهد کرد و می‌تواند در میان‌مدت و بلندمدت، به عنوان یک عامل حمایتی برای قیمت‌ها عمل کند. از منظر ژئوپلیتیک، این رویکرد به ملی‌گرایی منابع هند در قالبی نرم‌تر، یعنی جذب سرمایه و فناوری برای تقویت توان داخلی به جای صرفاً محدودیت‌های صادراتی، اشاره دارد. با این حال، موفقیت این طرح به سرعت و کارایی هند در اصلاح قوانین مربوطه و ایجاد یک چارچوب نظارتی شفاف و جذاب برای سرمایه‌گذاران خصوصی بستگی دارد.

توصیه‌های عملی

برای سرمایه‌گذاران در بازار اورانیوم

رصد تغییرات قانونی: با دقت تغییرات و اصلاحات قوانین مرتبط با بخش معدن، برق و سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی (FDI) در هند را دنبال کنید. سرعت این اصلاحات نشانگر جدیت و پتانسیل بازار خواهد بود.

تمرکز بر شرکت‌های بین‌المللی: شرکت‌های معدنی اورانیوم با پورتفولیوی قوی و روابط بین‌المللی خوب، احتمالاً بیشترین بهره را از تقاضای فزاینده هند خواهند برد. به شرکت‌هایی که توانایی افزایش تولید یا ذخایر قابل توجهی دارند، توجه ویژه داشته باشید.

فرصت‌های بخش فرآوری و تجهیزات: علاوه بر استخراج، به شرکت‌هایی که در زمینه فرآوری اورانیوم یا تولید تجهیزات حیاتی سیستم‌های کنترل نیروگاه‌های هسته‌ای فعال هستند، نگاه کنید.

تحلیل ریسک: نوسانات قیمت اورانیوم، ریسک‌های ژئوپلیتیکی در کشورهای تولیدکننده، و مسائل مربوط به عدم اشاعه هسته‌ای همچنان عواملی هستند که باید در تحلیل ریسک سرمایه‌گذاری در نظر گرفته شوند.

برای مصرف‌کنندگان صنعتی

تنوع‌بخشی منابع تامین: با توجه به افزایش تقاضا از سوی هند، کشورهای مصرف‌کننده اورانیوم باید استراتژی‌های تنوع‌بخشی به منابع تامین خود را تقویت کنند تا از وابستگی به یک یا دو منبع جلوگیری نمایند.

قراردادهای بلندمدت: در صورت امکان، قراردادهای تامین بلندمدت اورانیوم را با تولیدکنندگان معتبر منعقد کنید تا از نوسانات احتمالی قیمت در آینده مصون بمانید.

پایش بازار: به دقت روندهای عرضه و تقاضا در بازار جهانی اورانیوم را پایش کنید تا بتوانید تغییرات قیمت و دسترسی به منابع را پیش‌بینی نمایید.

برای تولیدکنندگان مس و صنایع مرتبط

سیاست هند در بخش مس (تشویق تأسیس کارخانه‌های ذوب و پالایش خارجی) نشان‌دهنده یک الگوی وسیع‌تر در هند برای تقویت تولید داخلی مواد اولیه استراتژیک است. این امر می‌تواند منجر به کاهش نیاز هند به واردات مس تصفیه‌شده در بلندمدت شود و بر بازارهای منطقه‌ای و جهانی مس تأثیر بگذارد.