نمودار نسبت طلا به نقره طی ۲۰۰ سال
طلا و نقره هزاران سال به عنوان فلزات گرانبها و پولی مورد استفاده قرار گرفته‌اند و نسبت طلا به نقره از زمان‌های باستانی روم اندازه‌گیری شده است. از منظر تاریخی، نسبت بین طلا و نقره نقش مهمی در اطمینان از داشتن ارزش مناسب سکه‌ها ایفا کرده است و همچنان به عنوان یک معیار فنی مهم برای سرمایه‌گذاران فلزات باقی مانده است.
این گرافیک نسبت طلا به نقره را طی یک دوره 200 ساله نشان می‌دهد و رویدادهای تاریخی محوری که اوج و فرودهای آن را شکل داده‌اند، را ترسیم می‌کند.
نسبت طلا به نقره چیست؟
نسبت طلا به نقره مقدار اونس‌های نقره معادل با یک اونس طلا را نشان می‌دهد، و به ما این امکان را می‌دهد تا ببینیم کدام یک از دو فلز گرانبها به خصوص کم‌ارزش یا بیش‌ارزش شده است.
در حال حاضر، نسبت حدود ۸۰ اونس نقره معادل با یک اونس طلا است. این پس از آن است که نسبت در زمان همه‌گیری COVID-19 به اوج جدیدی از ۱۲۳.۳ رسید. در حالیکه طلا به طور عمده به عنوان پوشش در برابر تورم و رکود دیده می‌شود، نقره نیز یک فلز صنعتی و دارایی محسوب می‌شود. نسبت بین این دو می‌تواند نشان دهد که آیا تقاضای فلزات صنعتی در حال افزایش است یا احتمالاً یک کندی اقتصادی یا رکود اقتصادی در حال نزدیک شدن است.
تاریخچه نسبت طلا به نقره
مدت‌ها پیش از آنکه نسبت طلا به نقره اجازه یابد به صورت آزاد شناور باشد، این نسبت توسط امپراتوری‌ها و دولت‌ها برای کنترل ارزش ارز و سکه‌هایشان ثابت می‌شد.
اولین مورد ثبت شده از نسبت طلا به نقره به سال ۳۲۰۰ قبل از میلاد بازمی‌گردد، هنگامی که منس، اولین پادشاه مصر باستان، نسبت ۲.۵ به ۱ را تعیین کرد. از آن زمان، نسبت تنها شاهد افزایش ارزش طلا بوده است زیرا امپراتوری‌ها و دولت‌ها بیشتر با کمیابی و دشواری تولید این دو فلز آشنا شدند.
سیر باستانی نسبت طلا به نقره
روم باستان یکی از اولین تمدن‌های باستانی بود که نسبت طلا به نقره را تعیین کرد، که در سال ۲۱۰ قبل از میلاد به ۸ به ۱ شروع شد. در طی دهه‌ها، ورودهای مختلف طلا و نقره از فتوحات روم باعث شد نسبت بین ۸ تا ۱۲ اونس نقره برای هر اونس طلا نوسان کند.
در سال ۴۶ قبل از میلاد، ژولیوس سزار نسبت استاندارد طلا به نقره را ۱۱.۵ به ۱ تعیین کرده بود، که کمی قبل از آن به ۱۱.۷۵ به ۱ تحت امپراتور آگوستوس افزایش یافت.
با گذر زمان، نسبت‌ها در سراسر جهان بین ۶ تا ۱۲ اونس نقره برای هر اونس طلا نوسان داشتند، بسیاری از امپراتوری‌ها و کشورهای خاورمیانه و آسیا نقره را به طور معمول بیشتر از همتایان غربی ارزشگذاری می‌کردند و در نتیجه این نسبت کوچکتر بود.
ظهور نسبت ثابت
تا قرن هجدهم، نسبت طلا به نقره توسط قانون ضرب سکه دولت ایالات متحده در سال ۱۷۹۲ دوباره تعریف شد که نسبت را به ۱۵ به ۱ تنظیم کرد. این قانون اساس ضرب سکه ایالات متحده بود و ارزش سکه‌ها را با ترکیبات و وزن فلزی‌شان تعریف می‌کرد.
در همان دوره زمانی، فرانسه نیز نسبت ۱۵.۵ به ۱ را تصویب کرده بود، اما هیچ‌یک از این نسبت‌های ثابت برای مدت طولانی باقی نماندند. رشد انقلاب صنعتی و نوسانات ناشی از دو جنگ جهانی منجر به نوسانات عظیم در ارزها، طلا و نقره شد. تا قرن بیستم، نسبت به اوج‌های حدود ۴۰ به ۱ رسیده بود و با شروع جنگ جهانی دوم، نسبت به اوج تقریبی ۱۰۰ به ۱ افزایش یافت.
اخیراً در سال ۲۰۲۰، نسبت به اوج‌های جدیدی بیش از ۱۲۳ به ۱ رسید، زیرا ترس از همه‌گیری باعث شد سرمایه‌گذاران به سمت طلا به عنوان یک دارایی امن هجوم ببرند. اگرچه نسبت طلا به نقره از آن زمان به تقریباً ۸۰ به ۱ کاهش یافته است، اما تورم بی‌رویه و یک رکود اقتصادی احتمالی طلا را دوباره در کانون توجه قرار داده است، که احتمالاً نوسانات بیشتری را به این نسبت تاریخی خواهد آورد.