به‌روزرسانی قیمت نیکل: مروری بر سه ماهه سوم 2025

قیمت نیکل در نیمه اول سال 2025 نوسان داشت، اما در سه ماهه سوم در بحبوحه نگرانی‌های مداوم درباره مازاد عرضه، یکنواخت شد.

بازار همچنین با عدم قطعیت قابل توجهی روبرو بوده است، زیرا ایالات متحده در حال تعدیل سیاست‌های تجاری و هزینه‌ای خود است و با موانعی ناشی از پایان اعتبار مالیاتی خودروهای برقی (EV) و مناقشه تعرفه‌ای با چین مواجه است.

این نقاط ضعف بالقوه در تقاضا، همزمان با مازاد عرضه پایدار در بازار رخ داده‌اند، علیرغم کاهش ۳۵ درصدی سهمیه تولید نیکل اندونزی، عرضه و تقاضا همچنان در عدم تعادل به سر می‌برند.

در سه ماهه سوم چه اتفاقی برای قیمت نیکل افتاد؟

همانطور که ذکر شد، قیمت نیکل در نیمه اول سال نوسانی بود و در ۱۲ مارس به بالاترین سطح سالانه ۱۶۷۲۰ دلار آمریکا به ازای هر تن متریک رسید، قبل از آنکه در ۸ آوریل به پایین‌ترین سطح سالانه ۱۴۱۵۰ دلار سقوط کند.

در آغاز سه ماهه سوم، قیمت‌ها تثبیت شده و در ۱ جولای به ۱۵۱۹۰ دلار رسیدند. در میان نوسانات قیمت، نیکل در ۲۳ جولای به بالاترین سطح فصلی ۱۵۵۷۵ دلار صعود کرد و سپس در ۳۱ جولای به پایین‌ترین سطح فصلی ۱۴۹۵۰ دلار کاهش یافت.

در باقیمانده این دوره، قیمت نیکل عمدتاً در محدوده بین ۱۵۰۰۰ تا ۱۵۵۰۰ دلار محبوس بود و تنها یک بار از این پنجره خارج شد، زمانی که در ۲۱ آگوست به ۱۴۹۵۰ دلار کاهش یافت.

نمودار قیمت‌های رسمی نیکل در بورس فلزات لندن (LME) - ۱ جولای تا ۳۰ سپتامبر ۲۰۲۵

این نمودار، قیمت‌های پیشنهادی خرید و فروش نیکل را به دلار آمریکا بر اساس هر تن، در طول سه ماهه سوم ۲۰۲5 نشان می‌دهد.

تأیید ثبات راکد: نمودار به وضوح آنچه را که در متن گزارش آمده است تأیید می‌کند: قیمت‌ها پس از نوسانات نیمه اول سال، به ثبات رسیده‌اند. این ثبات، نشانه‌ای از یک بازار سالم و متعادل نیست، بلکه نشان‌دهنده یک رکود ناشی از فشار مازاد عرضه است.

محدوده معاملاتی فشرده همانطور که در داده‌ها ذکر شد، قیمت پس از رسیدن به اوج فصلی (۱۵۵۷۵ دلار) در ۲۳ جولای و کف فصلی (۱۴۹۵۰ دلار) در ۳۱ جولای، در بیشتر دوره در یک کانال باریک بین ۱۵۰۰۰ تا ۱۵۵۰۰ دلار نوسان می‌کند. این نشان می‌دهد که نه خریداران قدرت کافی برای شکستن مقاومت و نه فروشندگان توان کافی برای شکستن حمایت را داشته‌اند.

نقدینگی بالا و عدم جهت‌گیری: خطوط قیمت پیشنهادی خرید و فروش تقریباً بر هم منطبق هستند، که نشان‌دهنده نقدینگی بالا در بازار LME است. با این حال، فقدان هرگونه روند صعودی یا نزولی قوی، بیانگر آن است که بازار در حالت انتظار به سر می‌برد و منتظر یک محرک بنیادی است، که طبق گزارش، این محرک باید از جانب عرضه (یعنی اندونزی) بیاید.

مازاد عرضه ساختاری، مانعی برای بازار نیکل

Olivier Masson، تحلیلگر فلزات و معدن در، اظهار داشت که داستان واقعی نیکل در سال ۲۰۲۵، مازاد عرضه در بازار بوده است.

او گفت: موضوعی که بازار نیکل با آن مواجه است، ضعف تقاضا نیست؛ مصرف با نرخ مناسبی در حال افزایش است. مشکل، رشد سریع تولید است که عمدتاً توسط اندونزی هدایت می‌شود. این امر منجر به یک بازار با مازاد عرضه ساختاری شده است که به نوبه خود، قیمت نیکل در بورس فلزات لندن (LME) را تحت فشار قرار می‌دهد.

پشت این تحرکات راکد قیمت، داده‌های خود LME نشان‌دهنده افزایش ذخایر نیکل است.

در سراسر انبارها، LME در ابتدای سال میزبان ۱۶۴۰۲۸ تن متریک نیکل بود؛ تا پایان نیمه اول سال ۲۰۲۵، این مقدار به ۲۰۳۸۸۶ تن متریک افزایش یافت. جدیدترین داده‌ها نشان می‌دهد که روند صعودی در طول سه ماهه سوم ادامه داشته و ذخایر نیکل LME در ۳۰ سپتامبر به ۲۳۱۵۰۴ تن متریک رسیده است.

اگرچه تقاضا در حال رشد است، اما برای مقابله با سیل نیکل ورودی به بازار کافی نیست. علاوه بر این، تقاضا برای نیکل به دلیل پایان یافتن اعتبار مالیاتی خودروهای برقی در ایالات متحده در ۳۰ سپتامبر، که هزینه خودروهای جدید را برای خریداران افزایش داده و می‌تواند بر پذیرش آتی خودروهای برقی جدید در ایالات متحده تأثیر بگذارد، با مانع مواجه شده است.

همانطور که S&P Global در ۱۵ اکتبر گزارش داد، این وضعیت باعث شد تا مصرف‌کنندگان قبل از پایان مهلت، اقدام به خرید خودروهای برقی کنند که منجر به افزایش کوتاه‌مدت تقاضا شد. با این حال، این خبرگزاری اشاره می‌کند که رکود بازار ایالات متحده ممکن است با افزایش تقاضا در بازارهای داخلی چین، که به نظر می‌رسد در پایان سه ماهه سوم به سطح عادی بازگشته‌اند، جبران شود.

در حالی که این ممکن است خبر خوبی برای خودروهای برقی باشد، نیکل لزوماً از آن سودی نخواهد برد، زیرا تولیدکنندگان به سمت باتری‌های لیتیوم-آهن-فسفات متمایل شده‌اند. S&P Global اشاره می‌کند که این تغییر باعث شده است باتری‌های نیکل-منگنز-کبالت ۲ واحد درصد از سهم بازار خود را به صورت سالانه از دست بدهند و ۲۲ درصد از بازار باتری‌های خودروهای برقی را به خود اختصاص دهند.

با این حال، بزرگترین مسئله‌ای که بر قیمت نیکل سنگینی می‌کند، عرضه است که اندونزی در حال حاضر بر آن تسلط دارد. در طول سه ماهه سوم، این کشور شاهد ناآرامی‌های مدنی ناشی از بحران هزینه‌های زندگی بود. اگرچه این اعتراضات تأثیر مستقیمی بر تولید نیکل نداشت، Masson اظهار داشت که این موارد می‌توانند یک عامل حمایتی دیگر برای صنعت معدن اندونزی باشند.

او توضیح داد: در اندونزی ناآرامی‌های مدنی وجود داشت؛ با این حال، این موارد مرتبط با معدن نبودند، اما به عواملی می‌افزایند که می‌توانند منجر به محدودیت عرضه در این کشور شوند. عوامل دیگر عبارتند از کنترل دولت بر سهمیه‌های سالانه معدن، افزایش حق امتیاز و نظارت بیشتر زیست‌محیطی.

این کشور در اوایل سال جاری، تولید سنگ نیکل را از ۲۱۵ میلیون تن متریک در سال ۲۰۲۴ به ۲۰۰ میلیون تن متریک کاهش داد. این اقدام به تثبیت قیمت‌ها در حدود مرز ۱۵۰۰۰ دلار کمک کرد، اما تاکنون تأثیر چندانی در بهبود بازار نداشته است.

به عنوان یک اقدام اضافی برای اعمال کنترل بیشتر بر سطوح تولید و حمایت از قیمت‌ها، اندونزی مدت زمان سهمیه‌های تولید تایید شده را به یک سال کاهش داد. این تغییر سیاست، که در ۳ اکتبر به اجرا درآمد، تولیدکنندگانی را که مجوزهای بلندمدت‌تری دریافت کرده بودند، ملزم می‌کند تا بین ۱ اکتبر تا ۱۵ نوامبر ۲۰۲5 برای سهمیه‌های سال ۲۰۲۶ درخواست دهند.

در ماه آوریل، اندونزی یک طرح جدید حق امتیاز را اجرا کرد که نرخ‌های حق امتیاز سنگ نیکل را از ۱۰ درصد ثابت به ۱۴ تا ۱۹ درصد تعدیل کرد؛ نرخ نیکل مات از ۲ درصد به ۳.۵ تا ۵.۵ درصد افزایش یافت و نرخ نیکل خام از ۵ درصد به ۵ تا ۷ درصد افزایش یافت. معدنکاران نیکل به این تغییرات اعتراض کرده‌اند و معتقدند که این امر فشار مالی بیشتری بر کسب‌وکارهای معدنی وارد می‌کند که در حال حاضر با هزینه‌های بالا و جریان نقدینگی پایین دست و پنجه نرم می‌کنند.

پیش‌بینی قیمت نیکل برای سال ۲۰۲۵

قیمت این فلز پایه باید به پشتوانه کاهش فصلی تولید ناشی از فصل بارندگی در فیلیپین، که میزان نیکل ورودی به بازار را کاهش می‌دهد، شاهد حمایت‌هایی باشد.

با این حال، این وضعیت موقتی خواهد بود و این فصل از اوایل اکتبر تا سه ماهه اول ۲۰۲۶ ادامه دارد.

Masson به نوبه خود، تغییر معناداری در قیمت نیکل قبل از پایان سال نمی‌بیند، او اشاره کرد که برای تغییر وضعیت، باید اقدامات بیشتری در سمت عرضه انجام شود.

او گفت: برای بهبود قیمت نیکل، نیاز به انضباط عرضه بیشتری برای ایجاد تعادل مجدد در بازار است. سخت است ببینیم چگونه این امر بدون اندونزی می‌تواند رخ دهد. یک راه که انضباط عرضه می‌تواند رخ دهد، از طریق سهمیه‌های معدنی کشور است که دولت اکنون سالانه تعیین می‌کند. افزایش پرداخت‌های حق امتیاز نیز می‌تواند تولیدکنندگان قدیمی‌تر و با هزینه بالاتر را در این کشور تحت فشار قرار دهد.» او پیش‌بینی می‌کند که قیمت‌ها در محدوده ۱۵۰۰۰ دلار باقی بمانند، مگر اینکه رشد عرضه کند شود.

تحلیل و جمع‌بندی

این بخش، تحلیل جامعی از گزارش بازار نیکل بر اساس دستورالعمل‌های درخواستی ارائه می‌دهد.

تحلیل کمّی

تحلیل داده‌محور گزارش نشان‌دهنده یک بازار کاملاً نامتعادل است که در آن، عوامل عرضه بر تقاضا غلبه کرده‌اند.

شاخص‌های کلیدی قیمت

ثبات راکد: قیمت در سه ماهه سوم در محدوده ۱۵۰۰۰ تا ۱۵۵۰۰ دلار تثبیت شد. این ثبات، نشانه ضعف است نه قدرت، و سقفی را نشان می‌دهد که توسط مازاد عرضه ایجاد شده است.

نوسانات گذشته: این رکود پس از نوسانات شدید نیمه اول سال (اوج ۱۶۷۲۰ دلار، کف ۱۴۱۵۰ دلار) رخ داده است. بازار نتوانسته است به سطوح اوج بازگردد.

عدم تعادل عرضه و تقاضا

عرضه (عامل مسلط): مشکل اصلی «رشد سریع تولید» به رهبری اندونزی است. کاهش ۳۵ درصدی سهمیه تولید (به ۲۰۰ میلیون تن) برای ایجاد تعادل کافی نبوده است. بازار «مازاد عرضه ساختاری» دارد.

تقاضا (عامل ناکافی): اگرچه تقاضا «با نرخ مناسبی در حال افزایش است، اما این رشد توسط سه عامل کلیدی تضعیف می‌شود:

پایان اعتبار مالیاتی EV در آمریکا: حذف این یارانه (۳۰ سپتامبر) تقاضا را به جلو کشید (ایجاد یک جهش کوتاه‌مدت) اما اکنون چشم‌انداز «رکود بازار» در آمریکا را ایجاد می‌کند.

تغییر فناوری باتری: مهم‌ترین تهدید ساختاری تقاضا، روی آوردن تولیدکنندگان به باتری‌های LFP (لیتیوم-آهن-فسفات) است که فاقد نیکل هستند. باتری‌های NMC (نیکل-دار) ۲ واحد درصد از سهم بازار را از دست داده‌اند.

تقاضای چین: بازگشت تقاضای چین به سطح عادی، تنها یک عامل جبرانی است و ضعف ساختاری ناشی از تغییر تکنولوژی باتری را برطرف نمی‌کند.

داده‌های موجودی انبار

این داده‌ها، مازاد عرضه را به صورت عینی تأیید می‌کنند. موجودی انبارهای LME از ابتدای سال ۲۰۲۵ تا پایان سه ماهه سوم، ۴۱ درصد رشد داشته است.

روند: از ۱۶۴۰۲۸ تن (آغاز سال) به ۲۳۱۵۰۴ تن (۳۰ سپتامبر).

تحلیل: تا زمانی که این روند صعودی در موجودی انبارها متوقف نشود و معکوس نگردد (نشان‌دهنده کاهش موجودی یاdrawdown)، هرگونه افزایش قیمت پایدار بعید خواهد بود.

تحلیل کیفی و ژئوپلیتیک

عوامل کیفی و سیاسی، به ویژه سیاست‌های اندونزی، در حال حاضر مهم‌ترین محرک‌های بازار هستند.

گزارش به وضوح نشان می‌دهد که دولت اندونزی به بازیگر اصلی و قیمت‌گذار در بازار نیکل تبدیل شده است.

ابزارهای کنترلی

سهمیه‌های تولید: کاهش سهمیه‌های ۲۰۲۵ و مهم‌تر از آن، تغییر مجوزها از «بلندمدت» به «یک ساله». این اقدام، اهرم فشار فوق‌العاده‌ای به دولت می‌دهد. تولیدکنندگان اکنون (۱ اکتبر تا ۱۵ نوامبر ۲۰۲۵) باید برای سهمیه ۲۰۲۶ خود درخواست دهند، که این امر عدم قطعیت عظیمی را برای سرمایه‌گذاری و تولید ایجاد می‌کند.

سیاست‌های مالیاتی: افزایش شدید حق امتیاز در آوریل (مثلاً برای سنگ معدن از ۱۰ درصد ثابت به ۱9-۱4 درصد)، فشار مالی بر معدنکاران را به شدت افزایش داده است.

هدف دوگانه: هدف اندونزی حمایت از قیمت‌ها و افزایش درآمد دولت است. با این حال، این سیاست‌ها تولیدکنندگان را که با هزینه‌های بالا و نقدینگی پایین مواجه هستند، تحت فشار قرار می‌دهد. این استراتژی می‌تواند به «انضباط عرضه» مورد نیاز بازار منجر شود، اما نه از طریق همکاری بازار، بلکه از طریق ورشکستگی اجباری تولیدکنندگان با هزینه بالا.

سایر عوامل ژئوپلیتیک و ریسک‌ها

مناقشه تعرفه‌ای آمریکا و چین: گزارش از این مورد به عنوان عامل «عدم قطعیت قابل توجه» یاد می‌کند که بر چشم‌انداز تقاضا در ایالات متحده سنگینی می‌کند.

ناآرامی‌های مدنی اندونزی: اگرچه ناآرامی‌های سه ماهه سوم (ناشی از بحران هزینه‌های زندگی) مستقیماً بر تولید تأثیر نگذاشت، اما Masson آن را به عنوان یک ریسک پس‌زمینه می‌بیند که در کنار نظارت‌های زیست‌محیطی، می‌تواند به «محدودیت عرضه» کمک کند.

عوامل فصلی (فیلیپین): فصل بارندگی در فیلیپین (رقیب اندونزی) از اکتبر ۲۰۲۵ تا سه ماهه اول ۲۰۲۶، عرضه را به طور موقت کاهش می‌دهد و ممکن است کف قیمت را حمایت کند، اما یک راه‌حل بنیادی نیست.

تحلیل سناریو

بر اساس داده‌های گزارش، سه سناریو برای آینده کوتاه‌مدت تا میان‌مدت بازار نیکل قابل تصور است:

سناریوی اول (خوش‌بینانه - صعودی)

فرض: دولت اندونزی در راستای سیاست‌های جدید خود، سهمیه‌های تولید ۲۰۲۶ را به شدت کاهش می‌دهد (بسیار کمتر از ۲۰۰ میلیون تن) و افزایش حق امتیاز، منجر به تعطیلی گسترده تولیدکنندگان پرهزینه می‌شود.

پیامد: بازار به سرعت به سمت تعادل حرکت می‌کند. موجودی انبارهای LME شروع به کاهش می‌کند. قیمت از مقاومت ۱۵۵۰۰ دلار عبور کرده و پتانسیل حرکت به سمت سطوح بالای نیمه اول سال (۱۶۷۲۰ دلار) را خواهد داشت.

سناریوی دوم (بدبینانه - نزولی)

فرض: اندونزی (احتمالاً برای حفظ اشتغال در برابر ناآرامی‌های مدنی) سهمیه‌های ۲۰۲۶ را بالا نگه می‌دارد. همزمان، گذار به باتری‌های LFP در صنعت EV تسریع می‌یابد و تقاضای ساختاری برای نیکل را از بین می‌برد.

پیامد: مازاد عرضه تشدید می‌شود. موجودی انبارها به رشد ادامه می‌دهد. قیمت، حمایت ۱۴۹۵۰ دلار را شکسته و کف قیمت سالانه (۱۴۱۵۰ دلار) را آزمایش خواهد کرد.

سناریوی سوم (ادامه وضع موجود - راکد)

فرض: اندونزی کاهش‌های جزئی دیگری در سهمیه اعمال می‌کند، اما برای تعادل بازار کافی نیست. تقاضای چین، ضعف آمریکا را جبران می‌کند، اما تغییر به LFP ادامه دارد.

پیامد: بازار در محدوده ۱۵۰۰۰ دلار (همانطور که Masson پیش‌بینی کرد) باقی می‌ماند.

ریسک‌ها و فرصت‌ها

ریسک (برای سرمایه‌گذاران): قفل شدن سرمایه در یک دارایی راکد.

ریسک (برای تولیدکنندگان): فرسایش سودآوری و ورشکستگی تدریجی به دلیل فشار همزمان قیمت پایین و حق امتیاز بالا.

فرصت (برای مصرف‌کنندگان): ثبات قیمت کوتاه‌مدت برای تأمین نیکل (در صورت نیاز).

ذی‌نفعان

دولت اندونزی: به عنوان ذی‌نفع اصلی، تمام اهرم‌های کنترلی را در دست دارد. این دولت در حال اجرای یک سیاست ملی‌گرایی منابع تهاجمی برای به حداکثر رساندن درآمد است، حتی اگر به قیمت فشار بر تولیدکنندگان داخلی باشد.

تولیدکنندگان نیکل (به ویژه در اندونزی): این گروه بازنده اصلی وضعیت فعلی هستند. آنها بین فشار قیمت پایین LME در بالا و فشار افزایش حق امتیاز و هزینه‌های عملیاتی در پایین گیر افتاده‌اند. بقای آنها اکنون کاملاً به تصمیمات سهمیه‌بندی دولت برای سال ۲۰۲۶ بستگی دارد.

مصرف‌کنندگان صنعتی (خودروسازان (EV)): این گزارش نشان می‌دهد که این گروه به طور فعال در حال کاهش ریسک خود هستند. با وجود قیمت پایین نیکل، آنها در حال مهاجرت به فناوری LFP هستند تا از نوسانات آتی و ریسک ژئوپلیتیک ناشی از تسلط یک کشور بر عرضه، رها شوند.

سرمایه‌گذاران و معامله‌گران(LME): چشم‌انداز صعودی بسیار ضعیف است. تمام داده‌های بنیادی (موجودی انبارها، مازاد عرضه) نزولی هستند. تنها عامل صعودی بالقوه، اقدام سیاستی تهاجمی از سوی اندونزی است.

نکات کلیدی

بازار در مازاد عرضه ساختاری است: مشکل اصلی بازار نیکل، تولید بیش از حد اندونزی است، نه ضعف تقاضا.

موجودی انبارها صعودی است: ذخایر نیکل در LME از ابتدای سال ۴۱ درصد افزایش یافته است که یک شاخص نزولی قوی است.

اندونزی، بازیگر اصلی: به سیاست‌های اندونزی توجه کنید. این کشور با استفاده از «سهمیه‌های سالانه» (به جای بلندمدت) و «حق امتیازهای بالاتر»، کنترل بازار را در دست گرفته است.

تهدید تقاضایEV : تقاضای کلیدی از سوی بخش EV به دلیل روی آوردن سازندگان به باتری‌های LFP (بدون نیکل) و پایان اعتبار مالیاتی در آمریکا، در معرض خطر است.

چشم‌انداز قیمت: پیش‌بینی می‌شود قیمت در کوتاه‌مدت (پایان ۲۰۲۵) در محدوده ۱۵۰۰۰ دلار باقی بماند. هیچ بهبودی بدون کاهش شدید عرضه از سوی اندونزی متصور نیست.

جمع‌بندی

بازار نیکل در یک دوراهی تعیین‌کننده قرار دارد. در حالی که قیمت‌ها در سه ماهه سوم ۲۰۲۵ ثبات ظاهری داشتند، این ثبات، رکود ناشی از مازاد عرضه شدید ساختاری است. داده‌های موجودی انبار LME و تحلیل‌های بنیادی تأیید می‌کنند که سمت عرضه، به رهبری اندونزی، کاملاً بر بازار مسلط است.