ویژگیهای یک ارز ذخیره چیست؟
ارز ذخیره، موقعیت خود را نه فقط به دلیل بزرگی اقتصاد، بلکه از طریق ایجاد اعتماد، قابلیت نقدشوندگی و پذیرش توسط نهادهای مالی تثبیت می کند.
اگرچه گزارشهای UBS Global Research به طور مستقیم ویژگیهای ارز ذخیره را تعریف نمی کند، تحلیل آن درباره فلزات گرانبها بسیاری از خصیصه هایی را برجسته می کند که سرمایه گذاران در یک ذخیره ارزش به دنبال آن هستند، ویژگیهایی که با مشخصات یک ارز ذخیره همخوانی دارند.
طبق گزارش یو بی اس، رویکرد محتاطانه سرمایه‌گذاران نسبت به نقره، علی‌رغم کمبود عرضه، به دلیل فقدان تقاضای نهادهای مالی و نگرانی‌های مداوم درباره چشم‌انداز رشد صنعتی است.
این در حالی است که طلا کماکان شاهد ورود پیوسته سرمایه است، که حاکی از اولویت دادن به دارایی‌هایی با قابلیت نقدشوندگی بالا و سابقه عملکرد قابل اتکا در شرایط پرتنش می‌باشد.
این کارگزاری همچنین خاطرنشان می‌کند که فلزات سفید همچنان با کسری ساختاری عرضه مواجه هستند. با این حال، این محدودیت به تقاضای پایدار سرمایه‌گذاران منجر نشده است.
یو بی اس اشاره می‌کند که سرمایه‌گذاران تمایلی به استفاده از نقره یا پلاتین به عنوان جایگزین طلا نداشته‌اند، که این موضوع بر این ایده تأکید دارد که اعتماد نهادی و ارتباط با سیاست‌گذاری‌ها اهمیت بیشتری نسبت به صرف شرایط بازار دارد.
پلاتین و پالادیوم نیز فاقد ویژگیهای لازم برای دارایی ذخیره هستند. پلاتین از محرک تقاضای مشخصی برخوردار نیست و سرنوشت پالادیوم به شدت به بخش خودرو گره خورده است.
یو بی اس وجود برخی ریسک‌های صعودی مرتبط با محدودیت‌های عرضه را تأیید می‌کند، اما هیچ‌یک از این دو فلز جریان سرمایه‌گذاری قابل توجهی را جذب نکرده‌اند.
نقدشوندگی پایین و حساسیت بازار، حتی در صورت افزایش قیمت در کوتاه‌مدت، [این فلزات] به عنوان دارایی ذخیره قابل اتکا نیستند.
یو بی اس در جمع‌بندی خود تصریح می‌کند که ویژگیهای یک ارز یا دارایی ذخیره صرفاً به پیش‌بینی قیمت یا موازنه عرضه و تقاضا خلاصه نمی‌شود.
عوامل تعیین‌کننده ارزش پایدار، عبارتند از: تقاضای مداوم، تأیید نهادهای حاکمیتی و اعتماد مستمر سرمایه‌گذاران.
طلا هم‌اکنون حائز تمامی این مؤلفه‌هاست. حال آنکه فلزات سفید، علی‌رغم برخورداری از مصارف صنعتی و وضعیت عرضه محدود، نتوانسته‌اند این ویژگیهای کلیدی را کسب کنند.
پی نوشت
Reserve Currency
ارز ذخیره به واحد پولی خارجی اطلاق می‌گردد که بانک‌های مرکزی و نهادهای مالی به حجم انبوه برای انجام تراکنش‌های بین‌المللی، سرمایه‌گذاری‌ها و پرداخت بدهی‌ها نگهداری می‌کنند. وجود چنین ارزهایی با کاستن از مخاطرات نرخ مبادله و روان‌سازی تجارت بین‌المللی، به ثبات بخشی اقتصادها یاری می‌رساند.
بررسی تاریخی نشان می‌دهد که ارزهای ذخیره در گذر زمان دستخوش تغییر شده‌اند. در قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، پوند استرلینگ بر نظام پولی بین‌المللی تسلط داشت، اما پس از جنگ جهانی دوم و به ویژه با امضای پیمان برتون وودز در ۱۹۴۴، دلار آمریکا جایگاه ارز ذخیره اصلی جهان را به خود اختصاص داد. امروزه در کنار دلار، ارزهایی چون یورو، ین ژاپن و یوان چین نیز در زمره ارزهای ذخیره مهم قرار دارند.