موانع پیش روی عملیات میدانی دانشجویان مقطع کارشناسی علوم زمین

کار میدانی بخشی جدایی ناپذیر از موضوعات علوم زمین است ، اما تغییر مسیرهای شغلی و جمعیتی دانشجویی تبعات عمده ای برای آینده کارهای میدانی اجباری دارد. روشهایی که در آن کار میدانی تدریس می شود و نتایج یادگیری که برآورده می شود فوراً نیازمند به روز رسانی می باشند.

به یک زمین شناس فکر کنید. تصور شما به عنوان فردی که از بیرون نگاه می کند، یک چکش در دست گرفته و به یک سنگ خیره شده است. الگوهای زمین شناسی رخنمون یافته در سطح زمین اساس یادگیری فرایندهایی هستند که جهان را شکل داده اند. رابطه عمیق بین علوم زمین و کار میدانی، در نیازمندیهای برنامه مقطع تحصیلی با دوره هایی با حداقل چندین روز کار میدانی اجباری، منعکس می شود. به عنوان مثال در انگلستان، اعتبارنامه توسط سازمان زمین شناسی انگلستان برای مقطع کارشناسی زمین شناسی مشروط به حداقل 60 روز کارهای میدانی ( شامل 4 الی 6 هفته پروژه میدانی مستقل)، و برای مقاطع کارشناسی علوم زمین (که موضوعات گسترده تری از سنگ شناسی دارند) نیازمند تا 37 روز کار میدانی می باشد. سفرهای میدانی دارای جذابیت خاصی برای بسیاری از دانشجویان علوم زمین می باشد و یک روش عالی برای تمرین مهارتهای اصلی زمین شناسی شامل انواع وابسته به صنعت می باشد. با اینحال برای بسیاری از دانشجویان، عملیات صحرایی یک مانع برای تحصیل علوم زمین در دانشگاه محسوب می شود. این موانع به ویژه در دانشجویان ناتوان و آنهایی که از اقلیتهای نژادی و قومی می باشند. بنابراین ضروری است که مکان کار میدانی را برای یک درجه علمی نوعی علوم زمین در نظر بگیریم و بپرسیم که چگونه می توان آن را فراگیرتر کرد.

برای دانشجویان تازه وارد علوم زمین، به ویژه آنها که به سفرهای پیاده روی و کمپینگ رو به رشد دسترسی ندارند، بسیاری از موارد که دانشمندان علوم زمین میدانی فصلی برای هزینه در نظر می گیرند، مانند بوتهای محکم، کوله پشتی های قابل اعتماد و جنس خوب ضد آب، باید پرداخت شود. این بار مالی می تواند ضروری باشد، و به ویژه در زمانیکه دانشجویان با انواع دیگر هزینه ها مواجه هستند. در نتیجه دانشجویان غالبا ناآماده به عملیات صحرایی رفته و احتمالا لذتی را هم تجربه نمی کنند، سرماخوردگی و پاهای خیس برای یک هفته ذوق و عطش یادگیری را به طور قابل توجهی از بین می برد. وجوه عملی خارج از منزل بودن، می توان برای افراد نا آشنا دلهره آور گردد. پرسشهای بدون پاسخ مانند چگونگی مراجعه به سرویس بهداشتی یا یا مواجهه با یک دوره، از کم آبی تا عفونت، محدوده ای از پیامدهای جدی دارد. دانشگاه ها می توانند با تضمین آموزش و انجام برخی موارد تا حد زیادی بسیاری از مشکلات را کم کنند: کارمندان و راهنمایان باید برای آموزش کارهای میدانی آموزشهای کافی را ببینند.

هزینه سفرهای صحرایی خود می تواند مانع بیشتری ایجاد نماید. تقریبا تمامی دوره ها نیازمند مشارکت مالی می باشند، که می تواند از چند صد تا چند هزار دلار برای یک دانشجو هزینه در بر داشته باشد. دانشگاه ها، عمدتا با جذب هزینه سفر صحرایی اجباری، و نیز از طریق تهیه بورسیه ها و باندلهای رایگان یا با تخفیف تجهیزات، شروع به مرتفع کردن این موانع نموده اند. با اینحال، این ابتکارات از محیط دانشگاهی دور است، ممکن است در عمل شفاف نباشد و به ندرت هزینه واقعی تجهیزات صحرایی و لباس را پوشش دهد. اثرات مالی هزینه های پنهان و رو به رشد کارهای صحرایی بایستی در بحثهای کاهش ورودی مقطع کارشناسی و نقش عملیات صحرایی در علوم زمین به شدت برجسته شوند.

طبیعت خشن بسیاری از سفرهای کارشناسی، شامل حضور مستمر روزانه 8 الی 10 ساعت در صحرا با امکان اضافه کاری در غروب، بار بسیار زیادی بر کارکنان و دانشجویان تحمیل می نماید. سفرهای دارای اقامت با مسئولیتهای مراقبتی و کاری در تضاد می باشد، و ساعتهای طولانی موانع جدی و قابل درکی برای افراد با مشکلات جسمانی و ذهنی می باشد. اغلب سطوح بالای فعالیت فیزیکی که برای پیاده روی از روی زمینهای خشن یا تقلا برای بالا رفتن از شیبهای تند ضروری است، می تواند سفرها را برای برخی کمرنگ یا غیر ممکن نماید. نیازهای آنهایی که بایستی زمانهای عبادت برنامه ریزی نمایند، یا روزه هستند، یا آنهاییکه نمی توانند به دلیل برخی قوانین جنسیتی به دیگر کشورها سفر نمایند، نیز باید در نظر گرفته شود. بسیاری از این مشکلات تا حدی با برنامه ریزی دقیق، توضحیات پیشرفته به دانشجویان و تمرکز بر افزایش قابلیت دسترسی و فراگیری، قابل رفع شدن می باشند.

برخی دانشگاه ها اصلاحات منطقی به دانشجویانی که نمی توانند کارهای صحرایی را انجام دهند پیشنهاد می نمایند، اما تعداد کمی ارتباط واضحی برقرار می نمایند. تنها دو دانشگاه در انگلستان که برنامه های اعتبار سنجی علوم زمین پیشنهاد می دهند به وضوح بیان می دارند که می توان استثنائات عملیات صحرایی را ایجاد نمود، و معافیتهای مشابه به ندرت در سایر مناطق جهان برجسته می شوند.

آزار و اذیت و رفتارهای نامناسب در خلال عملیات صحرایی، کارکنان و دانشجویان را متاثر می سازد و سزاوار توجه دقیق می باشد. تحقیق در مورد تخصصهای وابسته به کار صحرایی مشخص ساخته که 65 درصد پاسخ دهنگان آزار و اذیت جنسی را در صحرا تجربه کردند و 20 درصد تجربه تجاوز جنسی را داشتند. شواهد به وضوح نشان می دهند رفتارهای نامناسب نادر نمی باشند. در نتیجه، برخی از موسسات قوانینی را برای استفاده در کارهای صحرایی وضع کرده اند، که گامی به جلو برای برخورد با این رفتارها است.

به علاوه برای دسترسی به مشکلات توصیف شده، این مهم است که در نظر بگیریم که اهمیت و برجستگی عملیات صحرایی در علوم زمین تا حد زیادی مسیرهای اشتغال سنتی را منعکس می کند.

برای دهه ها عمده کارفرمایان برای فارغ التحصیلان کارشناسی علوم زمین، صنایع نفت، گاز و معدنی بودند. این صنایع به شدت روی مهارتهای صحرایی که برای شناسایی و استخراج منابع ارزشمند حیاتی هستند، تکیه دارند. با اینحا زمان و علوم زمین در حال تغییر می باشند. صنایع استخراج با رشد زمینه هایی چون توسعه پایدار، مسیرهای ژئوتکنیکی، و انرژیهای تجدید پذیر که تعداد بیشتری از فارغ التحصیلان ارشد را جذب کرده اند، استخدام را به نسبت کمتر نموده است. کارفرمایان اکنون محدوده وسیعتری از مهارتها را علاوه بر آموزش صرف نقشه برداری صحرایی نیاز دارند. ریاضیات و مهارتهای دیجیتال، چون مدلسازی، مانند مهارتهای شناسایی سنگ در گذشته، امروزه برای علوم زمین حیاتی می باشند. بنابراین اکنون زمان آن است که سفرهای میدانی و صحرایی علوم زمین روی اهداف خود مجددا تمرکز کرده و نیازهای فارغ التحصیلان را نسبت به هدف ساده انگارانه گذران بیشتر وقت در صحرا مد نظر قرار دهند.

دانشجویان از طریق فن آوریهایی چون گوگل ارث، آی پد و پهپادها دسترسی فزاینده ای به مهارتهای صحرایی دارند. این روشها از مهارتهای رقومی دانشجویان استفاده کرده و زمان کلی سپری شده برای آشنایی با فنون اساسی زمین شناسی را افزایش داده اند. به علاوه، سفرهای صحرایی مجازی یک جایگزین برای آن دسته از افرادی هستند که قادر به اجرای روشهای سنتی عملیات صحرایی نیستند. یک نگرانی کلی این است این فنون به خوبی فنون سنتی نمی باشند، یا اینکه به طور کامل نمی توانند خلا روشهای ببیرون از دفتر را پر کنند. ما دانشجویان علوم زمین را تشویق می کنیم که در عوض، این روشها را به عنوان یک مکمل با توانایی انجام نقش میدانی در فضای باز برای دانش آموزانی که کار میدانی آنها غیر منطقی است ، ببینند. با اینحال عقیده داریم روشهای سنتی عملیات صحرایی محدوده ای از خروجیهای آموزشی را عرضه می نمایند که دسترسی به آنها از طریق محیط مجازی دشوار می باشد، ادامه اجرای سفرهای صحرایی ضروری می باشد و تا حد ممکن باید فرارگیر گردند.

سفرهای صحرایی جدید و مبتکرانه اغلب برای جذب دانشجویان مورد استفاده قرار می گیرد. با اینحال، مهم نیست دانشجویان چقدر سفرهای عالی خارج از خانه را دوست دارند و زمین شناسی نفسگیر مکانهای دور دست را پیشنهاد می نماید، در صورتیکه دانشجو مشغله بدهی های مالی داشته باشد، یک پیادره روی طولانی، برخی نگرانیهای مختص خانمها، یا عدم تجهیزات کافی، مشارکت با فکر آزاد در کارهای میدانی را دشوار می سازد. ما آینده ای که در آن عملیات میدانی بیش از این بخش اصلی مدرک کارشناسی علوم زمین را شکل دهد نمی شناسیم. با اینحال، با وجود نگرانیهای اشاره شده، کارهای صحرایی باید سازگار باشد، ما دیگر نمی توانیم نه ماهیت محدود کننده آن و نه ساعات طولانی، شرایط کاری سخت و رفتارهای نامناسب رخ داده را نادیده بگیریم. راهنمایی افراد حرفه ای، شاید بخشی از یک فرایند اعبتارسنجی باشد، یا به شکل راهنماییهای بهترین عملکرد، ممکن است به توسعه بینش فراگیر شدن عملیت صحرایی به نفع همه دانشجویان کمک نماید، دری را برای همه محدوده وسیعی از کسانیکه دیده نشدند باز نماید: یک هدف مهم در زمانهای کاهش ثبت نام در علوم زمین.

Sam Giles

Chris Jackson

Natasha Stephen

نگارنده